Page 462 - 08_กฎหมายอาญา_Neat
P. 462

๔๔๙




                             ทั้ง ๒ ประการนี้การเขาไปหรือซอนตัวอยู หรือไมยอมออกไปนั้นเรียกวาไมมีเหตุผล
                 อันสมควร แตถาเปนกรณีตรงกันขาม กลาวคือ การเขาไปหรือซอนตัวอยูหรือการไมยอมออกนั้น

                 ไดรับความยินยอมอนุญาตจากผูครอบครองสถานที่นั้น เชน โดยการเชื้อเชิญหรือมีการนัดแนะ
                 นัดพบ หรือนําเขาไปจากผูหนึ่งผูใดในสถานที่นั้น หรือโดยมีอํานาจหรือสิทธิตามกฎหมายแลวก็เรียกวา

                 มีเหตุอันสมควรยอมไมมีความผิด แตในกรณีที่เขาไปทํารายผูอื่นในเคหสถานของเขานั้น ถือวาเปนการ
                 เขาไปโดยไมมีเหตุสมควร ตามมาตรา ๓๖๔ ยอมมีความผิดทั้งฐานบุกรุก และทํารายรางกาย (ฎีกาที่

                 ๙๐๕/๒๕๐๗, ๕๘๕/๒๕๑๑)
                             แมจําเลยจะเคยไปบานผูเสียหาย และรับประทานอาหารที่บานผูเสียหาย แตในคืน

                 เกิดเหตุ จําเลยกับพวกเมาสุราเขาไปในเขตรั้วบาน อันเปนเคหสถานที่อยูอาศัยของผูเสียหายในเวลา
                 ๒๔.๐๐ น.เศษ และทํารายผูเสียหายเปนการเขาไปดวยเจตนากระทําความผิด มิใชโดยมีเหตุอันสมควร

                 เปนความผิดฐานบุกรุกตาม ป.อาญามาตรา ๓๖๔, ๓๖๕ (ฎีกาที่ ๑๓๔๒/๒๕๑๕)
                             จําเลยเขาไปในบานผูเสียหายเพื่อพูดกับผูเสียหายถึงการรื้อบานของผูเสียหาย ซึ่งปลูก
                 อยูในที่ดินผูเสียหายกับจําเลยตกลงกันใหจําเลยซื้อคืน ดังนี้ ถือไมไดวาจําเลยเขาไปโดยไมมีเหตุ

                 อันสมควร (ฎีกาที่ ๑๕๖๑/๒๕๑๕)
                             ๓.  ตามขอ ๒.๑ ที่วา โดยไมไดรับความยินยอมหรืออนุญาตจากผูครอบครองนั้น

                 หมายความถึงการยินยอมอนุญาตทั้งโดยตรง และโดยปริยายจากผูครอบครองสถานที่นั้น และ
                             คําวา ในความครอบครองของผูอื่นตามกฎหมาย ก็เปนการเพียงพอตามความหมาย

                 ของมาตรานี้แลว ไมจําเปนจะตองเปนเจาของหรือมีกรรมสิทธิ์ในสถานที่นั้นดวย
                             ๔.  มีขอสังเกตเกี่ยวกับถอยคําในมาตรา ๓๖๔ นี้ อยูหลายประการ ซึ่งแยกออก

                 พิจารณาได ดังนี้
                                 ๔.๑  การ “เขาไป” นั้น หมายความวา ผูนั้นเขาไปในเคหสถาน อาคารเก็บรักษา

                 ทรัพยหรือสํานักงานโดยตรง ไมใชการโยนหรือหยิบยื่นสิ่งของเขาไป ตองเปนตัวบุคคลนั้นเขาไป
                 และการเขาไปในสถานที่ตามที่ระบุไวโดยไมมีเหตุสมควร เปนความผิดทันที

                                 ๔.๒  การซอนตัวอยูนั้น หมายความรวมถึงผูที่ไดเขาไปในเคหสถาน อาคารเก็บ
                 รักษาทรัพยหรือสํานักงาน โดยไดรับอนุญาตยินยอมโดยตรงหรือโดยปริยายจากผูครอบครอง เชน

                 การเชื้อเชิญ  จากผูครอบครองใหเขาไปหรือสถานที่นั้นมีงานมหรสพใหประชาชนเขาไปชมได
                 การเขาไปเชนนี้ยังไมมีความผิด แตเมื่อเสร็จธุระกลับซอนตัวอยูยอมเปนความผิดตามมาตรานี้ทันที

                 และคําวาซอนหมายความวา บัง แอบแฝง ซอนเรนไมใหเห็น ซึ่งอยูในลักษณะที่จะไมใหผูอื่นคนพบ
                 หรือยากที่จะคนพบ
                                 ๔.๓  คําวา “เคหสถาน” หมายความวา ที่ซึ่งใชเปนที่อยูอาศัย เชน โรง เรือน เรือ

                 หรือแพ ซึ่งคนอาศัย และใหหมายความรวมถึงบริเวณของที่ซึ่งใชเปนที่อยูอาศัยนั้นดวย จะมีรั้วลอม

                 หรือไมก็ตาม ทั้งนี้ตามความในมาตรา ๑(๔) ในบทนิยามที่กลาวมาแลว
   457   458   459   460   461   462   463   464   465   466   467