Page 463 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๔๕๐

๔.๔ คําวา “อาคารเก็บรักษาทรัพย” นั้น หมายความถึงอาคารเก็บรักษาทรัพย
ทั่วๆ ไป เชน โกดังเก็บสินคา คลังสินคา โรงพักสินคา หองเก็บตูนิรภัยของธนาคารสําหรับ

เก็บรักษาทรัพย หรือหองหรืออาคารอื่นๆ ที่สรางขึ้นเพื่อเก็บรักษาทรัพยก็อยูในความหมายของอาคาร
เก็บรักษาทรัพยทั้งสิ้น
๔.๕ คําวา “สํานักงาน” หมายความถึงที่ทําการงานโดยทั่วๆ ไป ไมวาจะเปน

สํานักงานสวนตัว หางหุนสวน บริษัท สถานที่ราชการ หรือองคการตางๆ ก็ตาม
μÑÇÍ‹ҧ

®Õ¡Ò·Õè ô÷ó/òõòò จําเลยเขาไปในบานผูเสียหายโดยบุตรีผูเสียหาย ซึ่งเปนภรรยา
โดยพฤตินัยของจําเลยนัดใหไปพบ ถือไดวาเปนการเขาไปโดยมีเหตุอันสมควรและแมเมื่อผูเสียหาย

ไดไลจําเลยใหออกไป แตจําเลยไมยอมออก ทั้งนี้เพื่อขอรองภรรยาจําเลยกลับไปอยูกินดวยกัน
ฉันสามีภรรยาดังเดิม ดังนี้ เห็นวาจําเลยไมมีความผิดฐานบุกรุก

®Õ¡Ò·Õè ùõñ/òõòù สามี จ.ไปทํางานตางประเทศ จ. จึงมาอยูบานผูเสียหายซึ่งเปน
นองสาว ตอนดึกคืนเกิดเหตุ จําเลยเขาไปในบานผูเสียหายโดย จ. นัดใหจําเลยมา จึงไมใชเปนการ
เขาไปในบานผูเสียหายโดยไมไดรับอนุญาต จําเลยไมมีความผิดฐานบุกรุก แม จ. จะเปนเพียงผูอาศัย

ก็ไมทําใหการกระทําของจําเลยกลายเปนบุกรุก
®Õ¡Ò·Õè òð÷õ/òõòù บิดาจําเลยทะเลาะกับมารดาจําเลย แลวออกจากบานมาขอ

แบงหองอยูในตึกแถวที่เกิดเหตุของผูเสียหาย ในวันเกิดเหตุนั้นเอง การที่จําเลยเขาไปในตึกที่เกิดเหตุ
เพื่อไปติดตามภรรยา ยอมมีเหตุอันสมควรและหาเปนการรบกวนการครอบครองอสังหาริมทรัพย

โดยปกติสุขของผูเสียหายซึ่งอยูในตึกนั้นไม จําเลยไมมีความผิดฐานบุกรุกตาม ป.อ.มาตรา ๓๖๒, ๓๖๔
®Õ¡Ò·Õè òõôø/òõóò จําเลยเขาไปในหมูบานผูเสียหาย เพื่อทวงคาแรงที่ผูเสียหาย

คางบุตรชายของจําเลย เปนการเขาไปโดยมีเหตุอันสมควรโดยสุจริต แมจําเลยจะไดถือมีดเขาไปดวย
แตก็เปนเพียงมีดเหลียน ซึ่งโดยทั่วๆ ไปใชสําหรับหวดหญาและไมปรากฏวาจําเลยตั้งใจจะไปทําราย
ผูเสียหายแตแรก จึงไมอาจถือไดวาจําเลยมีเจตนาบุกรุก

ñ÷. ºØ¡ÃØ¡àËμØ©¡Ãè
ÁÒμÃÒ óöõ ถาการกระทําความผิดตามมาตรา ๓๖๒ มาตรา ๓๖๓ หรือมาตรา ๓๖๔

ไดกระทํา
(๑) โดยใชกําลังประทุษราย หรือขูเข็ญวาจะใชกําลังประทุษราย
(๒) โดยมีอาวุธหรือโดยรวมกระทําความผิดดวยกัน ตั้งแตสองคนขึ้นไป หรือ

(๓) ในเวลากลางคืน
ผูกระทําตองระวางโทษจําคุกไมเกินหาป หรือปรับไมเกินหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ

คํา͸ԺÒÂ
มาตรานี้เปนเหตุฉกรรจของการกระทําความผิดตามมาตรา ๓๖๒ มาตรา ๓๖๓ และ

มาตรา ๓๖๔ กลาวคือ การที่ผูกระทําจะตองรับโทษหนักขึ้นตามมาตรานี้นั้น ในเบื้องตนการกระทํา