Page 44 - Updated Newspaper Minister Otmar Oduber
P. 44
zaterdag 6 juni 2015 Historie 5
Schipbreuk
Een eeuw geleden vond de verbinding tussen de eilan-
den uitsluitend plaats per boot. Dat waren zeilboten,
schoeners genaamd. Behalve schoeners waren er ook
kleine kotters die vanuit Aruba voeren op Curaçao en
de omliggende kustplaatsen. In de loop der jaren zijn
al deze schepen van de kaart verdwenen.
Wellicht is het interessant om eens ter hoogte van Aruba gekomen of er Met een schoener naar Curaçao.
het lot te vertellen van het schoener- brak onweer los. Het schip kapseisde,
tje Los Hermanos van Rodulfo M. waarschijnlijk door verschuiving van vooraf afgesproken, dat men een vlag voordat dit gebeurde stelde hij met
Arends. de zware lading in het ruim en kon in top zou hijsen als de schipbreuke- alle macht zijn stembanden op de
Ik zat toen in de 4e klasse van onze zich niet meer herstellen. lingen veilig en wel aan boord waren. proef, gelukkig met succes.
lagere openbare school. Gedurende Zienderogen ging Los Hermanos naar
lange jaren voor de Eerste Wereld- de bodem van de zee. Schipper Jan, Het was een dag van grote spanning. Het was voor hem een verrukkelijk
oorlog onderhield dit zeilschip een in zijn doodsangst, ontwikkelde een De school ging dicht, een voorbeeld moment toen hij zag dat het schip
geregelde vrachtdienst tussen Aruba bovenmenselijke kracht. Met al zijn dat gevolgd werd door alle zakenlie- van richting veranderde en op hen
en Curaçao, onder gezagvoerder Jan macht trok hij aan een van die kooien den. Men concentreerde zich op de afkoerste.
Babijn. en rukte die los van haar ijzeren bou- hoofdsteiger en aan de zeekant. Dus een happy ending van het voor-
Schipper Babijn was een zeer beken- ten, waarmee ze aan het scheepsdek In Fort Zoutman bleef de politie on- val voor de betrokkenen en voor heel
de figuur in onze samenleving van was vastgenageld. Als men maar weet onderbroken met de verrekijker op de Aruba.
toen. Hij was altijd zeer gedienstig en hoe stevig vast zo’n kooi aan het dek wacht.
steeds bereid tot helpen. Als hij naar verbonden is, dan kan men zich best Het werd vrij laat in de namiddag van Gedurende jaren lang stond de kooi
Curaçao ging, dan kreeg hij een reeks voorstellen dat een krachtsinspan- die dag en er was nog geen spoor van op het erf van de woning van schip-
van opdrachten van vrienden en ken- ning gelijk aan die van paardenkracht, een zeil te bekennen. Men vreesde, per Jan, even buiten de stad. Ik kwam
nissen. En hoe klein ook de opdracht, hiervoor nodig moest zijn geweest. als de avond begon te vallen, dat het daar geregeld thuis als kind en moest
de goede Jan vergat die nooit. Dat ding kwam los en werd over- dan een verloren zaak zou zijn. De telkens de avontuurlijke kooi van alle
Op een oktoberdag in het jaar 1907, boord gegooid. De schipbreukelingen, mannen zouden het toch niet zolang kanten bekijken. Maar dan gingen ook
vertrok Los Hermanos uit onze haven waaronder schipper Jan, klampten kunnen volhouden. mijn gedachten uit naar de pijnlijke
naar Curaçao, met een grote lading zich daaraan vast en begonnen toen situatie, waarin de schipbreukelingen
aloëhars aan boord. De meeste sche- hun drijftocht. Het schip verdween Ineens en onverwacht, klonk de blijde zich hebben bevonden.
pen uit die tijd hadden aan de achter- naar de diepte der zeeën met nog aan kreet, dat heel in de verte een schoe-
kant, aan weerszijden van het schip, boord een passagier, genaamd Marci- ner was gesignaleerd met vlag in top. Als blijk van dankbaarheid voor zijn
een kooi met schuifdeuren, bestemd ano Tromp, die toevallig op dezelfde Later bleek dit de schoener Juan Luis redding liet schipper Jan, die rooms-
als slaapplaats voor gezagvoerder en schoolbank naast mij zat. te zijn van Gilberto Arends. Laat in de katholiek was, een gouden minia-
stuurman. Van hem werd nooit meer iets ge- namiddag van die dag arriveerde de tuurreplica maken van de kooi en gaf
Zo’n kooi is door middel van sterke hoord. Hij sliep in het ruim en er was schoener in de haven van Oranjestad deze als geschenk aan de r.k. kerk te
en dikke touwen vastgesjord aan het geen tijd meer om hem te waarschu- met zijn belangrijke lading aan boord. Oranjestad, waar deze zich nog steeds
dek, een voorzorgsmaatregel tegen wen. bevindt onder de relikwieën van deze
slecht weer, waarvoor Aruba bekend De kooi, met de drie schipbreuke- Het was ineens feest geworden en kerk.
stond en nog staat, want vooral ter lingen, dreef in westelijke richting, men kan zich nauwe-
hoogte van het eiland kan het soms met de stroom mee. Toen men in de lijks voorstellen hoe
vreselijk spoken door hoge en onstui- vroege morgenuren op vrij behoorlij- hartelijk en spontaan LampeMFWereinidllheearmirkdt
mige brandingen. Men beweerde, als ke afstand was van de plaats bekend de verwelkoming is ge-
men op die hoogte niet zeeziek werd, als ‘Boekoeti’, vlak tegenover Oranje- weest en hoe geestdrif-
dan werd men het ook nooit meer, zo stad, besloot een van de matrozen, die tig of de gereddenen
kan het daar te keer gaan. wel goed kon zwemmen, naar land te werden toegejuicht.
Schipper Jan Babijn was een zeer zwemmen. Hij bereikte land en maak- Later vertelde de ge-
kalme man; hij was zeer sterk en fors te direct alarm. zagvoerder van de Juan
gebouwd. Hij praatte weinig, maar Heel Aruba was op de been, nadat Luis, dat men alle hoop
deed veel voor ziin medemensen en het bericht was doorgedrongen en had opgegeven en reeds
iedereen hield van hem. men leefde mee met de eigenaar van
Helaas kende hij de zwemkunst niet, het schip en de schipbreukelingen.
zoals men dit van iedere zeeman zou In een wip was alles geregeld met de
verwachten. Nauwelijks was men in de haven liggende zeilschepen om
een speurtocht te beginnen. Het was
Schoenerhaven Oranjestad.
Willem Frederik Meinhardt Lampe, geboren op
ongeveer had besloten Aruba in 1896, heeft een indrukwekkende car-
om terug te keren, toen rière gehad, voornamelijk in overheidsdienst van
men heel in de verte het
gegil van een stentor- de Nederlandse Antillen tussen 1917 en begin ja-
stem hoorde, die bleek ren 70. Tussen 1917 en 1930 was hij onder meer
van schipper Jan te zijn. griffier op St. Eustatius en plaatsvervangend ge-
zaghebber op Saba en St. Maarten. Hij studeerde
Ook hij zag dat het rechten in Nederland, was notaris op Aruba, werd
schip manoeuvreerde minister van Justitie op Curaçao en Gevolmach-
om terug te keren, maar tigde minister in Den Haag. Hij overleed in 1973
op Aruba. Zijn memoires had hij in boekvorm
gepubliceerd onder de titel ‘In de schaduw van
de Gouverneurs’ (De Wit Aruba, 1968). Hierin be-
schrijft hij zijn ervaringen van meer dan 50 jaar,
onder zeven gouverneurs. Daarna publiceerde
hij ook nog een vervolg, 'Buiten de schaduw van
de Gouverneurs' (1971). Hierbij volgt een selectie
uit een hoofdstuk van dat boek, samengesteld
door Evert Bongers. Publicatie is met toestem-
ming van Uitgeverij De Wit Aruba en mevrouw
Sheila Lampe.
