Page 31 - Extra 5 dec,2015

32 Djasabra 5 Desèmber 2015

CHARLA ENTREGA BUKI SUR SWINDA
“KRISTU TA MI FORSA”

Boneiru, 24 novèmber 2015 Valdemar Marcha

E konosido historiadó hulandes, pader Hein Nooijen, ku a
skibi hopi riba historia i bida di e pueblonan di Aruba, Boneiru
i Kòrsou ta deskribí den un di su bukinan kon muhénan balente
i vishonario a guia nan hendenan den tempunan kolonial. E ta
relatá e historia di Ignes (Inees) Domacassé ku a yuda organisá,
motivá i guia e pueblo katibu di Rincon ku a ser trasladá
forsosamente di nan vivienda na Rincon pa un sitio mas serka
di e saliña di Sorobon ku tabata yama Mundu Nobo i despues
Tera Cora.

Komo katibu nan mester a traha duru bou di kondishonnan
inhumano i sin muchu sosten di gobièrnu pa yuda gana salu for
di Lac pa empresanan komersial hulandes. Ignes Domacassé a
resultá un lider soshal i pastoral úniko i grandi ku a logra hopi
bon pa su pueblo. Gobièrnu di Boneiru a honra su kontribushon
na desaroyo di e hende boneriano ku nòmber di un kaya den
Tera Cora.

E linea di muhénan balente i vishonario aki a kontinuá
den e desendientenan di Ignes Domacassé. Su yu Eluisa
Emerencia-Domacassé a duna lus na Ernecita Janga ku na su
turno a trese Wihelmina Seraus-Janga na mundu. Wilhelmina
ta mama di Sùr Swinda. Wilhelmina (Shon Wele manera nan ta
yam’é kariñosamente) a krese bira un lider soshal grandi den
komunidat di Tera Cora.

Sùr Swinda Seraus, komo desendiente direkto di e linea
femenino fuerte aki, a krese den un ambiente di kas ku hopi
orashon i deboshon. Komo hóben el a skucha hopi bon i a tende
i sinti e yamada religioso. Pues su desishon pronto tabata pa
dediká su bida kompleto na sirbi Kristu i su próhimo.

Na un edat hóben el a drenta konbentu i a bira religioso den e
kongregashon di “Zusters van Roosendaal” na Hulanda. Su soño
a bira realidat dia 24 di novèmber 1969 ora su konsagrashon
a tuma lugá durante di un selebrashon eukarístiko solèm aya
na Hulanda.

Na e okashon ei su superior Sùr Helène Mes a tene e siguiente
diskurso:

Leven .......... wat is dat eigenlijk?
Het kan van alles betekenen: eten, drinken, slapen, werken,
beminnen. Welke vorm leven ook heeft, het betekent altijd: zich
ontplooien, rijker en rijper worden, meedelen is het ook vaak en
daardoor gelukkig zijn.
Heel vaak leven wij zomaar, zonder dat we het zelf weten,
maar andere dagen doen we het heel bewust.
Er zit dan iets in de lucht dat ons levenslust prikkelt.
Zo’n dag is het vandaag. Het is een grote dag, een mooie
dag, een feestdag.
Waarom?
Eén van ons, zuster Jeanne-Marie, doet een keuze voor
een vorm van bewust leven, ons leven, dat we met een zekere
schroom evangelisch ,ogen noemen.
Ze zal zeggen, dat ze zich aangesproken voelt en weet door de
persoon en boodschap van Jezus Christus, zoals ook wij dat zijn.
In onze gesprekken naar aanleiding van een
evangeliefragment heeft ze ons nog eens gevraagd:
Waarom spreekt het evangelie ons aan, het is toch eigenlijk
een harde, veeleisende oproep die het aan ons doet? En we
moeten haar gelijk geven: Jezus Christus eist veel van zijn
volgelingen:
“Wie de wil van de Vader volbrengt, hij is mijn broeder en
zuster en moeder.” Marcus 3, 35.
“Kunt gij de kelk drinken die ik zal drinken?” Matth 20,22.
“Wie onder u de eerste wil zijn, moet uw knecht zijn.” Matth
20, 27.
Het zijn allemaal teksten die de hardheid van Christus’
boodschap aantonen.
En toch, we kozen voor die boodschap, omdat hij een beroep
doet op onze levenslust.
Jeanne-Marie, jij maakt vandaag ook een bewuste keuze voor
die harde eisen, voor die veeleisende
Christus, die echter ook zei:
“Mijn juk is zacht en mijn last is licht.” Matth II, 30.
Zuster Helène Mes
24 november 1969