Page 4 - ระบำนางสงกรานต1_Neat
P. 4
ประวัติวันสงกรำนต์ พยัญชนะอันประณีต และประโคมด้วยดุริยำงค์ดนตรี
ต่ำงๆ ตั้งจิตอธิษฐำนขอบุตรจำกรุกขพระไทร รุกขพระ
ไทรมีควำมกรุณำ เหำะไปขอบุตรกับพระอินทร์ให้กับ
กำรก�ำเนิดวันสงกรำนต์ มีเรื่องเล่ำสืบต่อกันมำ เศรษฐีต่อมำ พระอินทร์จึงให้ธรรมบำลเทวบุตรลงไป
โดยใจควำมจำรึกที่วัดพระเชตุพนวิมลมังคลำรำมฯ ว่ำ ปฏิสนธิในครรภ์ บิดำมำรดำจึงขนำนนำมว่ำ ธรรมบำล
เมื่อต้นภัทรกัลป์ มีเศรษฐีคนหนึ่ง มั่งมีทรัพย์ กุมำร แล้วปลูกปรำสำทขึ้นให้กุมำรอยู่ใต้ต้นไทรริมสระ
มำก แต่ไม่มีบุตร บ้ำนอยู่ใกล้กับนักเลงสุรำ ซึ่งนักเลง ฝั่งแม่น�้ำนั้น ครั้นเมื่อกุมำรเจริญขึ้นก็รู้ภำษำนกและ
สุรำนั้นมีบุตร 2 คน ที่ผิวเนื้อดุจดั่งทอง วันหนึ่งนักเลง เรียนจบไตรเพทเมื่อมีอำยุได้ 8 ขวบ อีกทั้งยังได้เป็น
สุรำเข้ำไปในบ้ำนของเศรษฐีผู้นั้น แล้วด่ำด้วยถ้อยค�ำที่ อำจำรย์บอกมงคลกำรต่ำงๆ แก่มนุษย์ชำวชมพูทวีปทั้ง
หยำบคำยต่ำงๆ นำนๆ เศรษฐีเมื่อได้ฟังแล้วจึงถำมว่ำ ปวง ซึ่งขณะนั้น โลกทั้งหลำยนับถือท้ำวมหำพรหม มี
“พวกเจ้ำมำพูดหยำบคำยดูหมิ่นเรำผู้เป็นเศรษฐีเพรำะ กบิลพรหมองค์หนึ่งได้แสดงมงคลกำรแก่มนุษย์ทั้งปวง
เหตุใด” พวกนักเลงสุรำจึงตอบว่ำ “ท่ำนมีสมบัติ เมื่อกบิลพรหมได้แจ้งเหตุที่ธรรมกุมำรเป็นผู้มีชื่อเสียง
มำกมำยแต่หำมีบุตรไม่ เมื่อท่ำนตำยไป สมบัติก็จะ เป็นที่นับถือของมนุษย์ชำวโลกทั้งหลำย จึงได้ลงมำถำม
อันตรธำนไปมหด หำประโยชน์อันใดมิได้ เพรำะขำด ปัญหำแก่ธรรมกุมำร 3 ข้อ ดังควำมว่ำ
ทำยำทผู้ปกครอง ข้ำพเจ้ำมีบุตรถึง 2 คน อีกทั้งรูปร่ำง เวลำเช้ำ สิริ คือ รำศีอยู่ที่ไหน
งดงำมเสียด้วย ข้ำพเจ้ำจึงดีกว่ำท่ำน” เศรษฐีครั้นได้ฟัง เวลำเที่ยง สิริ คือ รำศีอยู่ที่ไหน
ก็เห็นจริงด้วย จึงเกิดควำมละอำยต่อนักเลงสุรำยิ่งนัก เวลำเย็น สิริ คือ รำศีอยู่ที่ไหน
นึกใคร่อยำกได้บุตรบ้ำง จำกนั้นได้ท�ำกำรบวงสรวง และท้ำวกบิลพรหมได้ให้สัญญำว่ำ ถ้ำท่ำนแก้ปัญหำ 3
พระอำทิตย์และพระจันทร์ ตั้งจิตอธิษฐำนเพื่อขอให้มี ข้อนี้ได้ เรำจะตัดศีรษะมำบูชำท่ำน ถ้ำท่ำนแก้ไม่ได้ เรำ
บุตร เมื่ออยู่ถึง 3 ปี ก็มิได้มีบุตรตำมที่ปรำถนำ เมื่อขอ จะตัดศีรษะของท่ำนเสีย ธรรมกุมำรรับสัญญำ แต่ผลัด
บุตรจำกพระอำทิตย์และพระจันทร์มิได้ตำมดังที่ปรำถ แก้ปัญญำไป 7 ท้ำวกบิลพรหมก็กลับไปยังพรหมโลก
นำ อยู่มำวันหนึ่งเมื่อถึงฤดูคิมหันต์ จิตรมำส (เดือน 5) ฝ่ำยธรรมบำลกุมำรพิจำรณำปัญหำนั้นล่วงไปได้ 6 แล้ว
โลกสมมติว่ำเป็นวันมหำสงกรำนต์ คือ พระอำทิตย์ยก แต่ก็ยังไม่เห็นอุบำยที่จะตอบปัญหำได้ จึงคิดว่ำพรุ่งนี้
จำกรำศีมีนประเวสสู่รำศีเมษ ผู้คนทั้งหลำยต่ำงพำกัน แล้วหนอที่เรำจะต้องตำยด้วยอำญำของท้ำวกบิลพรหม
เล่นนักขัตฤกษ์อันเป็นกำรรื่นเริงขึ้นปีใหม่ไปทั่วทั้งชมพู เรำหำต้องกำรไม่ จ�ำจะหนีไปซุกซ่อนตนเสียดีกว่ำ เมื่อ
ทวีป ขณะนั้น เศรษฐีจึงพำข้ำทำสบริวำรไปยังต้นไทรริม คิดแล้วก็ลงจำกปรำสำท ออกเที่ยวนอนที่ต้นตำล 2 ต้น
ฝั่งแม่น�้ำอันเป็นที่อยู่แห่งปักษีชำติทั้งหลำย เอำข้ำวสำร ซึ่งมีนกอินทรี 2 ตัวผัวเมียท�ำรังอยู่บนต้นตำลนั้น ขณะที่
ซำวน�้ำ 7 ครั้งแล้วหุงบูชำ รุกขพระไทร พร้อมด้วยสูป
1 2
