Page 96 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

๘๙

º··Õè õ

¡ÒèѺáÅСÒäǺ¤ØÁ

õ.ñ ¡ÒèѺáÅСÒäǺ¤ØÁ

การจับกุมนั้นเปนการกระทําใหผูถูกจับเสียความเปนอิสรภาพ เจาพนักงานตํารวจจึงควร
ระมัดระวังการใชอํานาจในการจับและการกระทําเมื่อมีความจําเปน โดยใหถูกตองตามที่รัฐธรรมนูญ

และกฎหมายใหอํานาจไว พึงเขาใจวาวัตถุประสงคสวนใหญของการจับเพื่อประโยชนในการระงับ
ปราบปรามเหตุอันบังเอิญเกิดขึ้นเฉพาะหนา หรืออาจเกิดขึ้นเพื่อปองกันมิใหผูกระทําผิดมีโอกาส

หลบหนีไดสะดวกเทานั้น ดังนั้นในการปฏิบัติหนาที่ของเจาพนักงานตํารวจในการจับกุมบุคคลที่ตอง
สงสัยวาเปนผูกระทําความผิดนั้น จึงตองมีเครื่องมือที่สําคัญในการที่จะใชอํานาจ นั่นก็คือ หมายจับ

และเนื่องจากการจับกุมเปนการละเมิดสิทธิสวนบุคคลดังที่กลาวมาแลวนั้น ในประมวล
กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๖๐ จึงกําหนดใหทําเปนหนังสือและในหมายจับจะตองมี

ขอความดังตอไปนี้
๑. สถานที่ที่ออกหมาย

๒. วันเดือนปที่ออกหมาย
๓. เหตุที่ออกหมาย

๔. ตองระบุชื่อหรือรูปพรรณของบุคคลที่จะถูกจับ
๕. ใหระบุความผิด

และหมายจับนั้นจะตองลงลายมือชื่อและประทับตราของศาลลงในหมายจับนั้นดวย ตามแบบพิมพที่ ๔๗

(สีขาว) (ทายขอบังคับของประธานศาลฎีกา วาดวยหลักเกณฑและวิธีการเกี่ยวกับการออกคําสั่ง
หรือหมายอาญา พ.ศ.๒๕๔๘)