Page 127 - Non-Beta I
P. 127
“ฉันรู้สึกยังกับฝันกลางวัน” คาเกยามะพูดขึ้น พลางมองอีกคนที่
รีบรับแก้วน ้าไปจากมือของเขา กินยาแล้วดื่มน ้าตามลงไปอย่างเร่งรีบ
พยายามสะบัดหัวอีกรอบเผื่อจะคิดอะไรออกบ้าง แต่ก็ยังจ าอะไรไม่ได้อยู่ดี
นอกจากกลิ่นหอมๆที่โชยมาจากตัวของสึกิชิมะ
“นาย… คงคิดไปเอง” สึกิชิมะหลบสายตาไม่มองไปที่อีกคน รู้ว่า
หากเขามองไปล่ะก็มันอาจจะไปกระตุกต่อมอะไรของคาเกยามะเข้าอีกก็
เป็นได้ สุดท้ายยามากุจิก็เดินทางมาถึงที่บ้านของสึกิชิมะในไม่กี่นาทีถัดมา
สึกิชิมะรีบไล่คาเกยามะที่ยังอยู่ในอาการงงๆ กลับบ้านไปทันที บวกกับยา
ที่เริ่มจะท าหน้าที่ของมันแล้ว ร่างกายของสึกิชิมะก็ดีขึ้นเป็นอันดับภายใน
แค่ไม่กี่ชั่วโมง นับเป็นประสบการณ์ช่วงก่อนเข้าฮีทที่ไม่น่าจดจ าเท่าไหร่นัก
แต่สิ่งที่น่าสงสัยยิ่งกว่าก็คือ ในยามที่เขาคิดจะละทิ้งทุกอย่างไป
แล้วนั้นท าไมหน้าของเบต้าอย่างคุโรโอะถึงได้ลอยเข้ามาในความคิดกัน?
…..
“เป็นอะไรไปคุโรโอะซัง?” เสียงของเพื่อนร่วมงานเรียกให้เด็ก
ฝึกงานน้องใหม่ไฟแรงที่เข้าบริษัทมาเป็นอาทิตย์แรกก็โดนจับตามองได้
สะดุ้งเล็กน้อย
คุโรโอะหันหน้าไปมองเพื่อนร่วมงานสาวอายุรุ่นราวคราว
เดียวกับพ่อของเขาแล้วยิ้มเล็กน้อยเป็นมารยาท รู้ตัวดีว่าการเหม่อในเวลา
งานนั้นไม่ใช่เรื่องดีเท่าไรนัก แม้ว่างานของเขาส่วนใหญ่จะแค่ถ่ายเอกสาร
127 | N o n - b e t a
