Page 142 - Non-Beta I
P. 142
คุโรโอะที่ก าลังนั่งพิงเสาไฟราวกับคนโฮมเลสเงยหน้าขึ้นมามองสึ
กิชิมะที่ท่าทางเหมือนก าลังโกรธเขาอยู่ด้วยรอยยิ้มบางๆ
“โทรไปถามทางงงงงงงง”
“ผมพิมพ์ต่อไปในไลน์แล้วนะว่าไม่ต้องมาแล้วอาการดีขึ้นแล้ว”
“ไม่ได้อ่านนนนนน….” น ้าเสียงยานคางถูกตอบกลับมาอีกรอบ
ใบหน้าของคุโรโอะตอนนี้นั้นราวกับคนเมา อาจจะเป็นเพราะอากาศที่พอ
เริ่มค ่าก็เริ่มเย็นขึ้นด้วยก็เป็นได้ แม้ว่าจะไม่ชอบใจนักที่เห็นคนตัวโต
เป็นควา— เป็นหมีมานั่งท าหน้าเป็นแมวขี้อ้อนอยู่แบบนี้ และคงเป็น
เพราะว่าสายตาที่เริ่มจะหันมามองจากคนรอบข้าง
“ลุกขึ้นครับ ไปบ้านผมก่อน” สึกิชิมะว่า คุโรโอะที่ก าลังอยู่ใน
อาการแมวขี้อ้อนเงยหน้ามองอีกคนพร้อมกับยกแขนด้านนึงขึ้น
“จูง”
“หา?” สึกิชิมะมองคนที่แบ๊วไม่เข้ากับหน้าตา สุดท้ายพอเห็นว่า
อีกคนก าลังเอาจริงกับค าพูดนั้นแน่ๆ ร่างโปร่งหันซ้ายหันขวาให้มั่นใจว่าคง
ไม่มีใครมองมาอยู่ก็เอื้อมมือตัวเองออกไปแบบไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไรนัก
ให้อีกคนลุกขึ้นยืนสักที
“บ้านผมเดินสามนาทีนะ”
142 | N o n - b e t a
