Page 143 - Non-Beta I
P. 143
“สามชั่วโมงก็เดิน….” สึกิชิมะหันไปมองคนที่เพิ่งจะพูดจาหวาน
เลี่ยนออกมา หวังจะด่าให้จ๋อยสักหน่อยแต่พอเห็นหน้าตาจริงจังของอีกคน
พร้อมกับมือที่เขาก าลังจับเอาไว้บีบแน่นมากขึ้นแล้วกลับรู้สึกเขินสะจน
ต้องหันหน้าแดงๆหนีไปอีกด้านไม่ให้อีกคนรู้ตัว
“บ้า”
“เขินอ่ะดิ?”
“เขินท าไม เป็นแฟนกันเหรอ ท าไมต้องเขิน”
“ให้เป็นได้ก็ไม่บอก” สึกิชิมะหันขวับไปมองอีกรอบ มือยกขึ้นมา
จิ้มท้องอีกคนที่ก าลังท าหน้ามีความหวังด้วยความหมั่นไส้
“โอ้ย!!"
“ปล่อยมือได้แล้วครับ” คุโรโอะยอมปล่อยมือที่ตัวเองจับสึกิชิมะ
เอาไว้แต่โดยดี แม้ว่าในใจอยากจะจับต่อไปก็เถอะ ทั้งๆที่เล่นวอลเล่ย์
เหมือนกันแถมยังผอมแห้งขนาดนั้น ท าไมมือถึงได้นุ่มขนาดนั้นกันนะ?
ทั้งสองเดินเงียบไปตลอดทาง คุโรโอะที่เดินตามหลังบางๆของสึกิ
ชิมะอยู่หนึ่งก้าวได้แต่มองกลุ่มผมสีสว่างนั้นพลางเหลือบไปมองต้นคอขาว
ที่โผล่ให้เห็นตามขอบเสื้ออยู่ร าไร คืนนี้บรรยากาศกูดูเป็นใจเสียเหลือเกิน
เพราะเมื่อเขามองทอดไปยังบ้านหลังที่เขามั่นใจว่าเป็นบ้านของสึกิชิมะ
143 | N o n - b e t a
