Page 208 - Non-Beta I
P. 208
“โตจนมีครอบครัวแล้วยังจะอ้อนแม่อีก ไม่อายคุโรโอะคุงเค้า
เหรอ?” แม้ปากจะว่าแต่ก็ยกมือขึ้นมากอดลูกชายคนโตของตัวเองเอาไว้
ต่อให้เวลาผ่านไปนานสักเท่าไหร่เธอก็ยังคงมองลูกชายทั้งสองเป็นเด็กตัว
เล็กๆ ของเธออยู่ดี
“ฮ่าๆ แล้วเคย์อ้อนคุณแม่แบบนี้บ้างมั้ยครับ?” สรรพนามที่ใช้
เรียกว่า ‘คุณแม่’ ท าให้หญิงวัยกลางคนชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เอะใจ
อะไรนัก
“เคย์ไม่ค่อยอ้อนเท่าไหร่หรอก จะอ้อนแต่ตอนอยากได้ไดโนเสาร์”
“แม่ครับ…” ก่อนที่คุณแม่ของเขาจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เคย์ยก
พูดห้ามขึ้นมาก่อน แต่นั่นก็ไม่ทันแล้ว เพราะคุโรโอะที่ก าลังนั่งอยู่ข้างๆของ
เขานั้นมีอาการเหมือนแมวเห็นปลาย่าง ยกมือสองข้างขึ้นมาท้าวคางมอง
หน้าคุณแม่สึกิชิมะที่ก าลังพูดเรื่องของลูกชายด้วยความสนอกสนใจ
“เคย์ชอบไดโนเสาร์ขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”
“ชอบมากเลย ฟิกเกอร์ไดโนเสาร์นี่รักษาอย่างดีทุกตัว ท่องชื่อได้
ตั้งแต่ 9 ขวบเลยนะ” คุโรโอะพยักหน้างึกงัก เหมือนเคย์จะห้ามอะไรไม่ได้
แล้ว จะปรามไม่ให้แม่พูดก็ดูจะหยาบคายกับบุพการี สุดท้ายก็เลยปล่อยให้
คุณแม่ของเขาอวดสรรพคุณที่ส่วนใหญ่ก็เหมือนจะเล่าเรื่องน่าอายของเขา
ให้คุโรโอะฟังเสียมากกว่า สุดท้ายยักษ์ใหญ่ตัวจิ๋วก็ขอตัวพาลูกน้อยไปเข้า
208 | N o n - b e t a
