Page 210 - Non-Beta I
P. 210
“แม่….” เคย์เดินเข้าไปสวมกอดแผ่นหลังบางๆนั้น ใบหน้าก้มลง
ไปซุกอยู่ที่ไหล่ กลิ่นหอมที่เขาคุ้นชินมาตั้งแต่เด็กลอยเข้ามาแตะที่จมูก ไม่รู้
ว่าเพราะอะไรแต่จู่ๆ ใจมันก็สั่นขึ้นมา
“หืม… อ้อนอะไรเนี่ยเจ้าลูกชาย” หญิงวัยกลางคนชะงักมือ ยกยื
อข้างหนึ่งขึ้นมาลูบหัวลูกคนสุดท้องที่ก าลังออดอ้อนเธออย่างที่ไม่ค่อยจะ
เป็นมาก่อน
“ผมมีเรื่องจะบอกแม่” คุณแม่ของสึกิชิมะท าหน้าสงสัย หันไป
มองลูกชายที่เสียงสั่นเครือ ใบหน้าของลูกชายที่ไม่ค่อยจะแสดงออกมาให้
เธอเห็นนัก ดวงตาทั้งสองก าลังมีหยาดน ้าตาคลอเบ้า ด้วยความตกใจมือ
บางสองข้างยกขึ้นไปจับใบหน้าของลูกชายเอาไว้อย่างเป็นห่วง
“เป็นอะไรลูก… ไหนบอกแม่สิ” ยิ่งคนตรงหน้าถามเขาด้วย
ใบหน้าดูกังวลน ้าตามันก็ยิ่งไหลออกมา เคย์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยกมือ
ขึ้นกุมมือทั้งสองข้างที่ก าลังจับใบหน้าของเขาเอาไว้
“ผมเป็นโอเมก้า” ปฏิกิริยาของคุณแม่เป็นไปตามที่เขาคิดไว้ ร่าง
เล็กๆ ของเธอชะงักไป มองหน้าลูกชายที่น ้าตาก าลังไหลริน ก่อนจะยิ้ม
ออกมากว้างจนเคย์ได้แต่งง
“โธ่เอ๊ย นึกว่าอะไร… สารภาพกับแม่ได้แล้วเหรอ?” เคย์ขมวดคิ้ว
นี่มันหมายความว่ายังไง?
210 | N o n - b e t a
