Page 35 - Non-Beta I
P. 35
เสียงหัวเราะเบาๆของแม่ที่เวลาปกติสึกิชิมะจะฟังแล้วยิ้มตาม
หรืออยากจะเข้าไปอ้อนตามประสาลูกชายกลับท าให้สึกิชิมะรู้สึกชาไป
ทั้งตัว รู้สึกตัวเองกลืนไม่เข้าคายไม่ออกสุดท้ายก็ได้แต่ก้มหน้ามองไข่ดาว
บนจานไม่เงยขึ้นไปสบตาคุณแม่ที่เพิ่งจะหันมาพอดี
"เคย์ไม่สบายหรือเปล่าลูก? ว่าแล้วเชียวอากาศก็หนาวตัวก็บ๊า
งบางขนาดนี้" คุณแม่เดินเข้าไปเอามือทาบหน้าผากลูกชายคนเล็กด้วย
ความเป็นห่วง
"ผมเหนื่อยนิดหน่อยน่ะครับ... ผมเอาอาหารไปกินบนห้องนะ..."
สึกิชิมะไม่รอให้คุณแม่ตอบอะไรก็ยกจานอาหารแล้วเดินหันหลังขึ้นบันใด
โดยไม่ฟังเสียงทักท้วงของผู้เป็นแม่
ประตูห้องถูกดันปิดให้สนิท สึกิชิมะยืนพิงกับบานประตูด้วย
ใบหน้าที่แสดงออกได้ชัดถึงความผิดหวัง น ้าตาที่กลั้นไว้มันไหลออกมาที
ละหยดอย่างช่วยไม่ได้
"แม่... ผมขอโทษ"
อาหารของแม่ยังอร่อยเหมือนเดิม
ถุงเท้าที่แม่ถักให้ยังนุ่มเหมือนเดิม
มือของแม่ยังอุ่นเหมือนเดิม
35 | N o n - b e t a
