Page 40 - Non-Beta I
P. 40
กัน หรืออาการแค่มองตาก็ปิ๊งอะไรนั่นมันไม่มีอยู่จริง อาจจะเป็นแค่เรื่อง
เล่าของสาว ม.ปลาย วัยรุ่นชอบอ่านโชโจมังงะก็เป็นได้
"หนอยยยยยย เจ้าโบคุโตะแซงหน้าฉันงั้นเหรอ!!!!" คุโรโอะตื่น
เต็มตาเมื่อเป็นเรื่อง (แบบนั้น) ของชาวบ้าน คุโรโอะก าลังท าหน้าตั้งใจฟัง
สุดๆ ขัดกับที่บ่นอยากนอนต่อเมื่อกี้ลิบลับท าเอาโคซึเมะแอบหมั่นไส้อยู่ใน
ใจ
"และเรื่องที่สาม... เมื่อเช้ามีคนติดต่อนายมาเรื่องฝึกงานอีกแล้ว
นะ.... ถ้านายจะดรอปเรียนของเทอมนี้แล้วฝึกก็ยังทันอยู่ นายไม่ลองไปฝึก
ดูล่ะ ยังไงเครดิตก็จบทันปีสี่เทอมสองอยู่แล้วนี่” โคซึเมะพูดพลางยื่นซอง
จดหมายที่ตัวเองเห็นเสียบค้างไว้ที่ตู้รับจดหมายของคุโรโอะ
มันเป็นซองที่ส่งมาจากบริษัทที่ท าเกี่ยวกับฟิตเนสและการออก
ก าลังกายที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศญี่ปุ่น ซึ่งคุโรโอะเองก็เคยสนใจที่จะเป็น
เทรนเนอร์เพราะว่าเขาก าลังศึกษาอยู่คณะวิทยาศาสตร์การกีฬาและ
ค่อนข้างอยากจะหมกตัวอยู่ในห้องฟิตเนสดูสาวๆออกก าลังกายมาก
ทีเดียว แต่ช่วงแรกๆเขากลับปฏิเสธไปเพราะคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมและยัง
มีอะไรหลายอย่างที่อยากจะเรียนรู้ในรั้วมหาลัยสะก่อน แต่พอเห็นเพื่อนๆ
ของตัวเองดรอปเรียนไปหนึ่งเทอมแล้วเริ่มทยอยฝึกงานกันบ้างแล้วก็เกิด
อาการอยากจะฝึกตามบ้างเช่นเดียวกัน
“ถ้าท าเรื่องตอนนี้อีกประมาณสองเดือนกว่าจะได้ไปฝึกสินะเนี่ย”
คุโรโอะหยิบจดมายนั่นมาเปิดออกแล้วอ่านด้วยท่าทางสนใจ
40 | N o n - b e t a
