Page 105 - WAWACAN AHMAD MUHAMMAD
P. 105
105
// ceuk Nyi Emban ka diyeu téh, (55)
Balik tapi singgumati,
Mangkéna di ditu.
5. Enéng éta bongborotan cai,
Terusna kaluar jero,
Ti luwar kota bénténg,
Tapi masing ati-ati,
Di jaga perjurit,
Ti kénca katuhu.
6. Sagancangna Dén Ahmad ningali,
Jol ti dinya miyos,
Asup bongborotan cai,
Téh kocap saluwareun kori,
Di jaga perjurit,
Dinya siyang dalu.
7. Sartana bari jeung ngabandingkeun cai,
Wahangan ku jero-jero,
Anu matak di jaga téh,
Saha baé anu bijil,
Tina bongborotan,
Pasti jalma maling tangtu,
8. Saupama jalma anu bijil,
Tapi eukeur bogoh,
Calik mah tangtu baé,
Curug cai leuwi,
Tangtu tikecemplung.
9. Enggeus tangtu éta téh palid,
Gancangna carios,
Kacaturkeun harita téh,
Jam tujuh dalapan leuwih,
Dén Ahmad bijil,
