Page 132 - WAWACAN AHMAD MUHAMMAD

132

Pék Radén nyieun ruwangan,

Ngadekul ngali ruwangan,
Jerona geus duwa siku,

Rahadén manahna iklas.
25. Papada aing téh mati,

Jadi hanteu panasaran,

Ari geus ngaruang manéh,
Ti dinya Radén seug sila,

Di jero éta ruwangan,

Ngaruwang anjeun geus putus,
Kitu semet beuheungna.

26. Kantun mastakana kari,
Gular-giler socana,

Kaluhur socana nyantong,
Kocap saluhureun Ahmad,

Aya kayu ngalwahan,

Dieunteupan duwa manuk,
Ngaran manuk Surabaya.

27. Rupana manuk téh putih,
Geus matuh eunteupna,

Beurang peuting tara gened (?),
Saumur-umur di dinya,

Tara ingkah barilahan,

Sanajan hiberna jauh,
Ari balik mah ka dinya.

28. Tapi ngan sajodo pasti,

Awéwé jeung salakina,
Mangsa harita éta téh,

Manuk awéwéna nanya,
Naha aki ari urang,

Kawas euweuh deui kayu,