Page 10 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 10
2
ปฏิบัติใหม่คงไม่ได้ ยิ่งไม่เคยปฏิบัติเลยหรือปฏิบัติมาบ้างแต่นาน ๆ ทาที พอมีอารมณ์เข้ามารบกวนมีเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตเกิดข้ึนเยอะแยะมากมาย ก็อยากนั่งสมาธิทาจิตให้สงบ แต่พอน่ังลงก็ไม่สงบเพราะเรื่องราวต่าง ๆ ท่ี ผา่ นมาในชวี ติ ประจา วนั ยงั ตกคา้ งอยใู่ นจติ ใจ ยงั ชา ระสะสางไมเ่ สรจ็ ความคดิ ก็เกิดข้ึนเป็นเร่ืองธรรมดา พอความคิดเกิดขึ้นมาก็พยายามบังคับให้ สงบ ย่ิงพยายามบังคับก็ยิ่งอึดอัด ย่ิงอึดอัดก็ย่ิงรู้สึกว่าตัวเองทาไม่ได้แล้ว ไม่เอาดีกว่า แบบน้ีเป็นต้น อันท่ีจริงการท่ีเราอยากปฏิบัติเพื่อให้จิตสงบ ก็เป็นความปรารถนาที่ดี แต่สาคัญก็คือการบังคับน่ีแหละที่ทาให้ไม่สงบ เพราะความอยาก คืออยากให้สงบเด๋ียวนี้ อยากให้ว่างเด๋ียวนี้ อยากให้ หยุดคิดเด๋ียวน้ี! พอไม่เป็นไปตามความอยากก็รู้สึกว่าทาไม่ได้ แต่ในขณะ เดียวกัน ลืมพิจารณาดูว่าการที่เราจะทาให้จิตสงบได้น้ันทาอย่างไร
การมีสติรู้อยู่กับปัจจุบัน ไม่ต้องไปกังวล ทาใจให้สบาย ๆ มีสติรู้ อยู่กับปัจจุบันอย่างเดียว คาว่า “อารมณ์ปัจจุบัน” อย่างท่ีเคยบอกเสมอว่า อารมณ์ปัจจุบันของเราไม่ได้มีแค่ลมหายใจ ไม่ได้มีแค่พองยุบ ความคิด ก็เป็นอารมณ์ปัจจุบัน เสียงก็เป็นอารมณ์ปัจจุบันได้ เวทนาก็เป็นอารมณ์ ปัจจุบันได้ สภาพจิตใจท่ีรู้สึกขุ่นมัว รู้สึกหนัก รู้สึกไม่สบาย ก็เป็นอารมณ์ ปัจจุบันได้ ส่ิงที่เกิดขึ้นจริง ๆ ส่ิงท่ีจิตกาลังรับรู้ได้จริง ๆ น่ันแหละคืออารมณ์ปัจจบุ ัน
2
