Page 138 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 138
ไม่ใช่ดูไปเรื่อย ๆ ถ้าเราไม่รู้ว่าดูเพ่ือศึกษาพิจารณาอะไร เราก็จะไม่รู้ ว่าสภาวธรรมที่เกิดข้ึนเราได้เห็นอะไร เรารู้อะไร เพราะฉะนั้น การท่ีเรารู้ว่า เรามาปฏิบัติธรรม พิจารณากาหนดรู้สัจธรรมกฎไตรลักษณ์ของอารมณ์ ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นว่ามีความเปลี่ยนแปลงเกิดดับอย่างไร นั่นคือรู้ความไม่เที่ยง มีความเปลี่ยนแปลงตลอด นั่นคือความเป็นอนิจจัง แล้วก็รู้ว่าอาการนี้ เกิดขึ้นมาแล้วก็ดับไป เวทนาเกิดขึ้นมาก็ดับไป ความคิดเกิดข้ึนมาแล้วก็ ดับไป นั่นคือลักษณะของความทุกข์ ที่เรียกว่าทุกขลักษณะ เกิดข้ึนแล้ว ย่อมดับไป มีแล้วหมดไป มีแล้วหายไป ไม่สามารถต้ังอยู่ในสภาพเดิมได้
แต่ว่าคนท่ีมีสติมีปัญญาเห็นชัดถึงกฎไตรลักษณ์จริง ๆ แบบนี้ กลายเป็นบุคคลไม่ธรรมดา เพราะอะไร ? จะทาให้บุคคลนั้นปล่อยวาง ละ และหยุดอารมณ์ตัวเองได้ง่าย มีจิตท่ีมั่นคง สามารถดับอารมณ์ต่าง ๆ ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอกุศลจิตหรือกิเลสต่าง ๆ ท่ีเกิดข้ึนมา พอรู้ทัน ก็จะหยุดได้ง่ายดับได้ง่าย ไม่ให้การกระทาทางกาย-วาจา-ใจท่ีเกิดข้ึนมาน้ัน เป็นไปตามอานาจของกิเลส หรือเป็นไปตามอานาจของอกุศล ทาไม เราถึงกลัวว่ากิเลสจะชักนาให้ทาไป ? เพราะถ้าทาไปตามอานาจของกิเลส ทาไปตามอานาจของอกุศล ผลที่ตามมาในบ้ันปลายคือความทุกข์นั่นเอง เพราะฉะน้ัน คนเราจึงต้องฝึกสติ-สมาธิ-ปัญญาให้พิจารณารู้เท่าทันอารมณ์
130
130
