Page 170 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 170
แล้วก็ปิดไป กายขยับเคล่ือนไหวแล้วก็หยุดลง ที่ดารงอยู่ก็คือสติรู้อยู่กับ ปัจจุบัน การรู้อยู่กับปัจจุบัน คือรู้อาการของกาย รู้อาการของจิต แล้วก็รู้ถึง การเปลี่ยนแปลงรู้ถึงกฎไตรลักษณ์ของอาการที่เกิดข้ึนทางกายและอาการ ที่เกิดข้ึนทางจิตน่ันเอง ท่ีผ่านมาอาจารย์ก็มักจะพูดอยู่บ่อย ๆ ว่าเวลาเรา นั่งกรรมฐานนั่งสมาธิ ให้ทาใจให้ผ่อนคลาย เพราะการทาใจให้ผ่อนคลาย ให้ว่าง ให้สบาย จิตจะสงบได้ง่าย เมื่อจิตสงบ เวลากาหนดรู้อารมณ์หลักก็ จะทาได้ง่ายเช่นเดียวกัน
เพราะฉะน้ัน ช่วงน้ีเรามาปฏิบัติธรรมมาเจริญกรรมฐานพร้อม ๆ กัน อาจารย์จะพูดถึงต่อจากวันพระที่แล้ว ที่พูดถึงการทาจิตให้ว่าง แล้วเราเติม ความสุข แล้วเอาจิตท่ีว่างไปรับรู้อารมณ์ต่าง ๆ ได้ ตอนน้ีเรามาพิจารณาต่อ เริ่มต้นด้วยการแยกรูปนาม ทาใจให้ว่าง ให้โล่ง ให้เบา ให้สบาย ๆ หรือยกจิต ขึ้นสู่ความว่าง ใครยกจิตข้ึนสู่ความว่างได้ก็ยกจิตข้ึนสู่ความว่างไป แล้ว เราก็มาทบทวนสภาวธรรมที่เราปฏิบัติกัน อย่างที่บอกแล้วว่า การท่ียกจิต ขนึ้ สคู่ วามวา่ ง ทา ใจใหว้ า่ ง ใหโ้ ลง่ ใหเ้ บา กต็ อ้ งพจิ ารณาเสมอวา่ จติ ทโี่ ลง่ ทเี่ บา กับตัวเป็นส่วนเดียวกันหรือคนละส่วนกัน อันน้ีสาหรับผู้ที่ปฏิบัติใหม่ ๆ เราต้องสังเกตแบบน้ีบ่อย ๆ เพราะการกาหนดรู้แบบนี้เป็นเร่ืองสาคัญ ที่จะทาให้ผู้ปฏิบัตินั้นเห็นชัดรู้ชัดด้วยตาปัญญาของตนเองจริง ๆ ว่า
162
162
