Page 180 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 180
เพ่ือความไม่ทุกข์ ความเป็นอิสระ การไม่ไหลตามอารมณ์ที่เข้ามากระทบทาง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจนั่นเอง ไม่ใช่แค่เติมความสุขแล้วก็พอ
เมื่อกี้พิจารณาว่าจิตท่ีว่างเบาบอกว่าเป็นเราไหม ตัวท่ีนั่งอยู่บอกว่า เป็นเราไหม... อันน้ีก็เช่นเดียวกัน เมื่อเติมความรู้สึกดี ๆ เติมความสุข ความนุ่มนวลอ่อนโยนลงไปในจิตที่ว่างเบา แล้วจิตรู้สึกนุ่มนวลอ่อนโยน มีความสุข มีความเบิกบาน แล้วก็สว่างขึ้นมา ก็ต้องพิจารณาแบบเดียวกันว่า จิตท่ีสุข จติ ทโ่ี ลง่ จติ ทโี่ ปรง่ จติ ทสี่ บาย จติ ทสี่ วา่ งบอกวา่ เปน็ เราหรอื เปลา่ หรอื เปน็ แค่ ความรู้สึกสุข เป็นแค่ความรู้สึกอ่ิม แต่ไม่มีเรา ไม่ได้บอกว่าเป็นตัวเราของเรา ของใคร มีแต่ความรู้สึกท่ีอิ่มและสุข เป็นความสุขท่ีไม่มีอัตตา ไม่มีตัวตน เปน็ ความสขุ ทผี่ อ่ งใส และยง่ิ ไมม่ ตี วั ตนกย็ งิ่ ชดั วา่ จติ ยงิ่ ผอ่ งใสยง่ิ สวา่ งมากขนึ้ ทีนี้พอจิตเป็นแบบนี้ ถ้าผู้ปฏิบัติสังเกตดี ๆ ก็จะเห็นว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่ ผปู้ ฏบิ ตั ริ สู้ กึ วา่ มคี วามสขุ มคี วามอม่ิ ใจ มคี วามสบายใจ คา ถามงา่ ย ๆ กค็ อื วา่ เป็นความสุขท่ีอยากเก็บไว้คนเดียว หรือเป็นความสุขท่ีอยากให้คนอื่นมีความสุขด้วย ? คาถามแบบน้ีจะทาให้ผู้ปฏิบัติเห็นว่า เมื่อไหร่ก็ตามท่ีสุขด้วยธรรม สุขด้วยการละ สุขด้วยกุศล จิตจะมีเมตตาเกิดขึ้นโดยปริยาย ลักษณะของ เมตตาเป็นอย่างไร ? เม่ือมีความสุขแล้วก็อยากให้คนอ่ืนได้รับความสุข เหล่านี้ด้วย นั่นคือเป็นลักษณะของจิตที่มีเมตตาเกิดข้ึนมาโดยปริยายนั่นเอง
172
172
