Page 182 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 182
มีขอบเขตไหม การพิจารณาแบบนี้จะทาให้ผู้ปฏิบัติเห็นชัดว่า ถ้าให้จิตที่ว่างเบา หรือจิตท่ีมีความสุขคลุมตัวเมื่อไหร่แล้ว รู้สึกอย่างไร... รู้สึกสงบ รู้สึกสบาย รู้สึกสุขหรือเปล่า ? การพิจารณาแบบนี้ดีอย่างไร ? ต่อไปทุกคร้ังที่เจริญ กรรมฐานก็สามารถยกจิตข้ึนสู่ความว่าง ความสงบ หรือความสุขได้ทันที เมื่อผู้ปฏิบัติสามารถยกจิตขึ้นสู่ความสุขได้ ก็สามารถเอาจิตที่มีความสุขมาคลุมตัว เวลานั่งกรรมฐานก็นั่งอยู่ท่ามกลางความสุข พอนั่งอยู่ท่ามกลางความสุข น่ันหมายถึงว่าผู้ปฏิบัติเข้าสู่ระดับของสมาธิหรือระดับฌานนั้นได้ทันที นั่นคือทาให้ผู้ปฏิบัติมีความชานาญ เม่ือเข้าสู่สมาธิระดับนั้นได้ เวลายกจิต ข้ึนสู่วิปัสสนาพิจารณาสภาวธรรมที่เกิดข้ึน ก็จะมีความต่อเนื่องของสภาวะ ในระดับนั้น ๆ ต่อไป คือเดินหน้าต่อไปได้นั่นเอง ทาไมจึงต้องกาหนดรู้ในลักษณะ อย่างน้ี ? น่ีคือปัญญาพิจารณา เขาเรียก “ธัมมวิจยะ” การวิจัยธรรม พิจารณาสภาวธรรมท่ีเกิดขึ้นว่าเป็นอย่างไร ลักษณะจิตท่ีว่าง จิตท่ีเบา จิตท่ีมีความสุข ก็คือสภาวธรรมอย่างหนึ่ง ตัวที่นั่งอยู่ก็เป็นสภาวธรรมอย่างหนึ่ง ที่กาลังปรากฏเกิดขึ้นจากการกาหนดรู้การพิจารณาแบบนี้
การกาหนดรู้ตามไปด้วยขณะที่ฟังธรรมแบบน้ี เหมือนกับผู้ปฏิบัติ ทาไปด้วยปฏิบัติไปด้วยในตัว ไม่ใช่แค่คิดอย่างเดียว พอน่ังปุ๊บ ยกจิตขึ้น สู่ความว่าง เอาความว่างหุ้มตัวคลุมตัว แล้วพิจารณาสภาวธรรมไป คาว่า
174
174
