Page 62 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 62
54
อย่างยิ่ง เมื่อเราได้ทาบุญด้วยการบาเพ็ญเพียรปฏิบัติธรรม ทาให้บุญเกิดข้ึน กับชีวิตของเราแล้ว เราก็แผ่เมตตา... การแผ่เมตตาก็เป็นการเจริญเมตตา อย่างหนึ่ง การให้อภัย มีความปรารถนาดีต่อผู้อ่ืน ส่งความสุขให้กับผู้อื่น ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข ก็เป็นการเจริญเมตตาด้วยในตัว เพราะฉะนั้น ก่อนแผ่เมตตาทุกครั้ง ขอให้เราน้อมระลึกนึกถึงบุญกุศลต่าง ๆ ที่เราได้ทา น้อมเข้ามาใส่ใจของเราให้เต็ม ให้เต็มทั้งตัว ให้ล้นจากตัว ให้กว้างออกไป เมื่อรู้สึกว่าจิตของเราเต็มไปด้วยพลังบุญแล้ว ต่อไปให้อธิษฐานจิต ให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรม โดยฉับพลัน
จากนั้นให้แผ่จิตที่เป็นบุญอันน้ีให้กว้างออกไปอีก ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล แล้วต้ังจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศล อันนี้ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพ่ือนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาท้ังหลาย ท้ังที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้แผ่ไปแล้วน้ี เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เม่ืออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์
54
