Page 60 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 60
52
ด้วยตนเอง นี่แหละที่บอกว่าเป็นส่ิงที่ผู้รู้จะรู้ได้ด้วยตนเอง หรือเป็นส่ิงท่ี ผู้ปฏิบัติจะรู้ชัดได้ด้วยตนเองด้วยการกระทาให้ปรากฏข้ึน เพราะจิตน้ัน ก็เป็นจิตของผู้ปฏิบัตินั่นแหละ จิตที่ปรากฏข้ึนแบบไม่มีตัวตน ก็ชัดว่าไม่มีตัวตน ไม่ใช่ว่าไม่รับรู้อะไร
เพราะฉะน้ัน การปฏิบัติธรรมจึงต้องใช้ความเพียร ความเพียรก็คือ ความขยัน ง่าย ๆ ก็คือเอาไปใช้บ่อย ๆ ขยันหมั่นเพียร พอใจ ใส่ใจ สังเกต มีความสนุกกับการทาจิตของตนเองให้ว่าง หรือมีความสนุกมีความพอใจท่ี จะใช้จิตที่โล่งเบาไปรับรู้อารมณ์ทุก ๆ อารมณ์ในชีวิตประจาวันของเรา พอมี ความคิดข้ึนมา ก็ใช้จิตท่ีโล่งเบาไปรับรู้ความคิด พอได้ยินเสียง ก็ใช้จิตที่โล่งเบา ไปรับรู้เสียง พอมีผัสสะเข้ามากระทบ มีเวทนาทางจิตขึ้นมา ใช้จิตท่ีโล่งเบา ใหก้ วา้ งกวา่ เวทนาไปรบั รเู้ วทนานนั้ ... มคี วามพอใจทจี่ ะทา แบบน้ี แลว้ ลองสงั เกต ดูว่า พอพอใจที่จะทาแบบนี้แล้วชีวิตของเราในแต่ละวันเป็นอย่างไร อยู่กับ ความทุกข์หรือความสุขมากกว่ากัน ? พอมีเรื่องที่ต้องคิด พอใจที่จะคิดด้วย จติ ทโี่ ลง่ เบา ทา ความเขา้ ใจดว้ ยจติ ทปี่ ลอดโปรง่ คดิ ดว้ ยสมองทโี่ ลง่ ๆ โปรง่ ๆ พิจารณาทาความเข้าใจในเรื่องที่คิด มีความพอใจ ทาแบบน้ีให้เป็นเร่ืองปกติ นั่นคือการเอาธรรมะไปใช้ในชีวิตประจาวัน ก็กลายเป็นชีวิตคือการปฏิบัติธรรม ทางานก็สามารถปฏิบัติธรรมไปด้วยในเวลาเดียวกัน ก็ขอฝากเอาไว้
52
