Page 234 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การดูสภาพจิต
P. 234
754
ว่าง ๆ ว่างจากตัวตน ว่างจากความเป็นตัวตน ความเป็นเรา เพราะอะไร การที่ระลึกถึงความดี ด้วยความ รู้สึกที่ไม่มีตัวตน ไม่มีเรานั้น จะทาให้พลังความดีมีกาลัง ความรู้สึกที่ดี บุญกุศลจะมีกาลัง
เพราะฉะนั้น ทาจิตให้ว่างแล้วก็น้อมเข้ามาใส่ตัว น้อมถึงบุญกุศล ระลึกถึงความรู้สึกดี ๆ ความสุข ความอิ่มใจ ความนุ่มนวล ความอ่อนโยน ความละเอียดอ่อน มันเป็นเพราะจิตที่นุ่มนวลอ่อนโยน ความสุข ความอิ่ม ความสบาย เป็นลักษณะของจิต ที่ทาให้เมตตาจิตเกิด หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นองค์ธรรม ของคาว่าเมตตา เป็นพลังเมตตา เพราะอะไร เมื่อไหร่ก็ตามที่มีจิตที่นุ่มนวล มีความสุข ความอิ่มใจ ความ ละเอียดอ่อน เกิดขึ้นมาภายในจิตใจ ความปรารถนาดีต่อผู้อื่นก็จะเกิดขึ้น ความเมตตาจะเกิดขึ้น ความ ปรารถนาดี อยากใหผ้ อู้ นื่ มคี วามสขุ จะเกดิ ขนึ้ โดยปรยิ าย ถา้ ขณะนนั้ ...จติ ทเี่ ตม็ ไปดว้ ยความสขุ ความอมิ่ ใจ ความสบายใจ
เพราะฉะนนั้ การเพมิ่ พลงั เมตตา จงึ ใหน้ อ้ มถงึ ความสขุ ความอมิ่ ใจ ความสบายใจ ซงึ่ นนั่ คอื ลกั ษณะ ของบุญอย่างหนึ่ง จิตที่เป็นบุญ จิตที่มีความสุข จิตที่มีความสุข มีความอิ่มใจ สบายใจ ก็คือจิตที่เป็นบุญ เพราะบุญทาให้มีความสบาย ความสุข เพราะฉะนั้น ขอให้เราน้อมถึงบุญกุศลที่เราได้ทา น้อมเข้ามาใส่ใจ ให้เต็ม ให้เต็มทั้งตัว ให้ล้นจากตัว ให้กว้างออกไป ให้เต็มทั้งวิหารนี้ ให้จิตที่มีความสุขกว้างเต็มทั้งวิหาร เหมือนเรานั่งอยู่ท่ามกลางความสุข เมื่อจิตเต็มไปด้วยพลังความสุข เมื่อรู้สึกว่า จิตเต็มไปด้วยพลังของ ความสุขแล้ว เต็มไปด้วยพลังบุญแล้ว ขอให้อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมาเป็น ตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้า จงเป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรม โดยฉับพลัน
จากนั้น ให้แผ่จิตที่เป็นบุญอันนี้ให้กว้างออกไปอีก ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐาน แผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่อ อนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้ อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญ ความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใด ก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเข้าสู่ มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุก ๆ คน เทอญ
