Page 243 - ธรรมปฏิบัติ 1
P. 243
ทบทวนการปฏิบัติธรรม
วันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่โยคีทุก ๆ คน นั่งตามสบายนะ เดี๋ยว ทบทวนเรื่องการปฏิบัติวิปัสสนาของเรานิดหนึ่ง การปฏิบัติวิปัสสนาทุกครั้ง เราต้องไม่ลืมเป้าหมายของเราว่า การปฏิบัติของเราเป็นไปเพื่ออะไร ทาไมเรา ถึงต้องปฏิบัติ อันนี้อย่างหนึ่ง และการปฏิบัติของเรามีเป้าหมายอยู่ตรงไหน เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ เป็นไปเพื่อละกิเลสอย่างสิ้นเชิง เป็นไปเพื่อคลาย อุปาทาน เป็นไปเพื่อการขัดเกลาจิตใจของเรา หรือเป็นไปเพื่อความสงบ
เปา้ หมายของเรา เราตอ้ งร!ู้ บอกตวั เองเสมอวา่ ทเี่ ราปฏบิ ตั นิ เี้ พอื่ อะไร เราจะได้รู้ว่า เวลาปฏิบัติแล้วผลที่ตามมาเป็นอย่างไร ดีหรือไม่ดีอย่างไร แล้ว ผลที่ปรากฏขึ้นมา จะปรากฏที่ไหน ? ก็ปรากฏชัดในความรู้สึก ก็คือสภาพ จิตใจของเรานั่นเองว่าเปลี่ยนไปอย่างไร ไม่ใช่แค่ได้รู้ สาคัญว่า รู้แล้วได้ อะไร ? รู้แล้วอะไรเกิดขึ้น ? สภาพจิตใจเราเป็นอย่างไร ? ไม่ใช่แค่ได้รู้ว่า อ๋อ! สิ่งนี้ก็มี สิ่งนี้ก็มี... แต่ปัญญาการได้รู้ได้เห็น ส่งผลต่อสภาพจิตใจ หรือ ความคิดความเห็นของเราอย่างไร เพราะฉะนั้น เป้าหมายในการปฏิบัติของ เราจึงต้องชัดเจน
เป้าหมายในการปฏิบัติของเราชัดเจนเมื่อไหร่ เราจะบอกตัวเองได้ ง่ายขึ้นว่า ที่เราปฏิบัติไปนั้นเหมาะสาหรับจริตของเราหรือเปล่า ถูกจริตของ เราหรือเปล่า เราทาได้ไหม ปฏิบัติได้ไหม เราจะบอกตัวเองได้ ไม่ต้องให้ใคร มาบอกอะไรมากหรอก เพราะเรารเู้ องวา่ ปฏบิ ตั แิ ลว้ สภาพจติ ใจเราเปน็ อยา่ งไร ดีขึ้นหรือแย่ลง ปฏิบัติแล้วกุศลมากขึ้นหรืออกุศลมากขึ้น ปฏิบัติแล้วเป็น ทุกข์มากขึ้นหรือทุกข์น้อยลง ปฏิบัติแล้วอุปาทานเพิ่มขึ้นหรือลดลง ปฏิบัติ แล้วอิสระมากขึ้นหรือถูกพันธนาการมากขึ้น เราจะบอกตัวเองได้ เพราะเรา เองเป็นผู้รู้
225
