Page 116 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 116
92
ในร่างกายของเรา ก็มีการเกิดดับอยู่ตลอดเวลา ความคิดของเรา ก็ เปลี่ยนไปเรื่อย เดี๋ยวเรื่องนั้นเรื่องนี้ สับเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน ตัวจิตสังขารก็มีการเปลี่ยนแปลง การปรุงแต่งเปลี่ยนไปเรื่อยเหมือนกัน ตัว สัญญาก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวจาได้เดี๋ยวลืม เกิดดับเปลี่ยนแปลงอยู่ จากเรื่องหนึ่ง ไปสู่อีกเรื่องหนึ่ง เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ตัวจิตเองก็ยังมีการเปลี่ยนแปลง เกิดดับอยู่ตลอดเวลา อยู่ที่เราจะเห็นหรือไม่
ตรงที่เรากาหนดรู้ถึงอาการเปลี่ยนแปลง หรือเกิดดับของรูปนามได้ ตรงนี้จะทาให้เราเดินทางไปสู่การดับทุกข์อย่างสิ้นเชิง ให้ “รู้อาการเกิดดับ ของรูปนาม” ตัวนี้ตัวมรรคตัวหนึ่งที่จะเป็นไปเพื่อความดับทุกข์อย่างสิ้นเชิง เพราะฉะนั้น การที่เราจะดับทุกข์ได้อย่างสิ้นเชิง เราก็ต้องมีสติกาหนดรู้อยู่ กับปัจจุบัน รู้อาการเกิดดับของรูปนาม
เรามาระลึกถึงพระพุทธเจ้า ในวันสาคัญที่พระองค์ทรงตรัสรู้ธรรมอัน ยิ่งใหญ่ ธรรมอันประเสริฐ แล้วก็นามาเผยแผ่ให้กับเหล่าเทวดาและมนุษย์ทั้ง หลายได้รับรู้ ผู้ใดที่มีความปรารถนาอยากจะพ้นทุกข์ ก็น้อมนาเอาคาสอนนั้น ไปปฏิบัติ เพื่อความพ้นทุกข์ของตน ของตน เราก็เหมือนกัน เรามาในวันนี้ เพื่อระลึกถึงพระผู้มีพระภาคเจ้า พร้อมทั้งพระธรรมที่พระองค์ทรงแสดง และน้อมระลึกถึงคุณความดีของพระอริยสงฆ์ ที่เราได้เวียนเทียนกัน เรา กล่าวสรรเสริญคุณของพระพุทธเจ้า คุณของพระธรรม คุณของพระสงฆ์ แล้ว เราลองพิจารณาดูว่า ควรจะน้อมธรรมใดเข้ามาใส่ตัว เพื่อที่จะทาให้ เรามีความสุข ธรรมข้อไหนบ้างที่เราควรน้อมเข้ามาใส่ตัวบ่อย ๆ เพื่อให้เรา ไม่มีความทุกข์ หรือเพื่อให้ทุกข์น้อยที่สุด
เรามาวันนี้ เราได้ทาการบูชาพระพุทธเจ้า ด้วยการให้ทาน รักษาศีล แล้วก็เจริญภาวนา คือการปฏิบัติ และการฟังธรรม ที่เรากาลังทากันอยู่ ก็ หวงั วา่ เมอื่ เราไดม้ าระลกึ ถงึ พระพทุ ธเจา้ แลว้ ไดน้ า ธรรมะทพี่ ระองคท์ รงแสดง แล้ว ไปใช้ให้เกิดประโยชน์สมควรแก่กาล สมควรแก่เวลา และให้เหมาะสม
