Page 221 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 221
197
ให้ดียิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น แล้วเราก็มีความหวังว่าเกิดชาติหน้าต้องดีกว่าชาตินี้ นั่นก็ คือยังปรารถนาหาการเกิด เป็นเพราะอะไร ?
เปน็ เพราะการยดึ ตดิ ในภพในชาตขิ องเราวา่ การเกดิ เปน็ สงิ่ ทดี่ ี แสดงวา่ เรายังไม่เห็นว่าการเกิดเป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ คนยังไม่แก่ก็ยังไม่รู้หรอก ว่าความแก่ทุกข์อย่างไร สาหรับคนที่ผ่านวัยแก่มาบ้างแล้วก็พอจะรู้นะว่าเวลา แก่แล้วเป็นอย่างไร เวลาร่างกายมันฟ้องว่าแก่แล้ว ฟันฟ้องว่าแก่แล้ว ผมฟ้อง ว่าแก่แล้ว หนังฟ้องว่าแก่แล้ว รู้สึกอย่างไร ? เห็นแล้วน่าพิสมัยเหมือนเดิม ไหม ? ทั้ง ๆ เรากลัวความแก่ แต่ก็ไม่เห็นโทษของความแก่ เรายังมองข้าม ไป บางทีเราอยากเกิดแต่ไม่อยากตาย อยากโตแต่ไม่อยากแก่ จะเป็นไปได้ อย่างไร ? ผิดธรรมชาติ! โตขึ้นมา อายุมากขึ้น ก็ย่อมแก่โดยธรรมชาติ โดย ปกติธรรมดา
คนเราพออายมุ ากขนึ้ กไ็ มอ่ ยากจะตาย กลวั ตาย! พอใกลจ้ ะตายกเ็ ปน็ ทุกข์ แต่ก็อยากเกิด! เป็นความขัดแย้งกันในตัวเอง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเกิดเมื่อไหร่ ก็ตายเมื่อนั้น ไม่มีใครรอดสักคน! สัตว์โลกทั้งหลายที่เกิดบนโลกใบนี้ พอ ถึงเวลาก็ตายไป นี่คือสัจธรรมที่เกิดขึ้น การเกิดเป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์ คนเรากว่าจะแก่ก็ทุกข์หลายเรื่องหลายอย่าง ไม่ได้ดั่งใจ ก็ทุกข์ ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นก็ทุกข์ พลัดพรากจากสิ่งที่รักก็เป็นทุกข์ เพราะฉะนั้น ชีวิตเหมือนกับมีแต่ทุกข์เกิดขึ้น มีแต่ทุกข์ตั้งอยู่ มีแต่ทุกข์ดับ นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด ลองพิจารณาดูสิ
ถ้าพิจารณาแบบนี้ เราจะเห็นว่ารูปนามขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ ความเกิด เป็นทุกข์ ความแก่เป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์... เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้วจะทา อย่างไรต่อไป ? พระพุทธเจ้าสอนอะไรต่อ ? พระพุทธเจ้าก็สอนวิธีการปฏิบัติ เพื่อความดับทุกข์ ที่เขาบอกว่า “เมื่อไหร่เห็นทุกข์ เราก็เห็นธรรม” เราก็เห็น ทุกข์ประจาทุกวัน แต่ก็ไม่ยอมจา ไม่เข้าใจถึงธรรมที่เกิดขึ้น เขาเรียกเห็นทุกข์ แต่ไม่เห็นธรรม เห็นทุกข์แล้วไม่ยอมจา ทุกข์แล้วทุกข์อีก ทุกข์ซ้า ๆ ตลอด
