Page 87 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 87
63
ได้อยู่จาพรรษาสักสามเดือน พอหลังสามเดือน ญาติโยมเก็บเกี่ยวพืชผล ฝนหยุดตก ก็จะได้จาริกได้สะดวก
พรรษานี้พระก็อยู่ครบสามเดือน เหมือนพระมาโปรดเลย ทุกปีอยู่ แค่อาจารย์รูปเดียว ตอนนี้มาอีกห้า ที่ว่าพระมาโปรดนี่.. ช่วยงาน ช่วยทา ทางเดินรอบศาลา ไม่ต้องจ้างเขา ไม่ต้องเสียตังค์ แล้วช่วยกันสร้างห้องน้า ฝีมือเนียน ฝีมือดี ขนาดไม่เคยทา แล้วทาได้เรียบร้อย คนละไม้คนละมือ ที่ไม่เคยทาก็ทาเป็น ไม่เคยกวนปูนก็ต้องมาทา นี่คือได้บุญ พระมาโปรด มาช่วย คิดอยู่นาน หาช่างยาก จะทาอะไรหาช่างยาก พอดีมีพระท่านอาสา อาจารย์ไม่ได้ขอหรอก ท่านอาสา อยากทาด้วยใจที่เป็นบุญ นี่ถ้าฝนไม่ตก เสร็จแล้ว ขนาดฝนตกก็ทา เกือบเสร็จแล้ว ทาเสียสวยเชียว ถือว่านั่น เป็นบุญ พระมาโปรด
ได้งานข้างนอก อีกส่วนหนึ่งก็คือ ได้ปฏิบัติธรรม มีพระมาร่วม ปฏิบัติธรรม แต่ละคนก็ตั้งใจปฏิบัติ ตลอดระยะเวลาสามเดือน ไม่รู้ว่าได้ มากแค่ไหนนะแต่ละคน แต่ก็ตั้งใจปฏิบัติ คิดว่าอย่างน้อย ๆ ก็คงได้กัน บ้างละ เห็นความแตกต่างระหว่างการปฏิบัติแบบ “ไม่รู้ว่าจะกาหนดอะไร” กับ “รู้ว่ากาหนดอะไร” แต่สิ่งที่ชัดเจนก็คงจะเป็นความรู้สึก คือ สภาพจิต ที่ได้รับ สภาวธรรมที่เกิดขึ้น ว่าเป็นอย่างไร อันนั้นรู้ทุกคน รู้ตัวเองว่าการ ปฏิบัติทาให้สภาพจิตเราเป็นอย่างไร เห็นอะไรบ้าง อันนี้เป็นเรื่องเฉพาะตัว
บางครงั้ เราปฏบิ ตั ไิ ปแลว้ เขา้ ใจบา้ ง ไมเ่ ขา้ ใจบา้ ง เรากค็ อ่ ย ๆ พจิ ารณา ไป สิ่งไหนไม่เข้าใจ ก็ได้ถาม อาจารย์อยู่สานัก ก็สอบอารมณ์ทุกวัน ช่วง หลัง ๆ ก็ไม่ว่าง ไม่ได้สอบอารมณ์ ฝนตกบ้าง ไม่สะดวก ก็ไม่ได้สอบ อารมณ์ ออกข้างนอกเดือนละสองครั้ง ก็ให้พระอยู่ปฏิบัติ พอกลับมา ก็เว้น ไปอีกสักวันสองวัน ถึงได้สอบอารมณ์ก็มี แต่ก็เหมือน ๆ กันนะ ญาติโยม อยู่ข้างนอก อาทิตย์สองอาทิตย์สอบอารมณ์ครั้งหนึ่ง แต่อยู่ในนี้ก็ได้ส่ง อารมณ์บ่อยหน่อย
