Page 197 - osoole-kafi-j2

‫ﮐﻪ از ﻣﻔـﺎرﻗﺖ اﻣﺮ اﻣـﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺗﻮ ﺑﯿﺘـﺎﺑﯽ ﮐﻨـﺪ )ﮔﻮﯾـﺎ ﺑﯿﺘﺎﺑﯽ ﺣﻀـﺮت ﺑﻪ واﺳـﻄﻪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯿـﺪاﻧﺴﺖ ﻓﺮزﻧـﺪاﻧﺶ ﭘﺲ از وي‬
‫اﺧﺘﻼـف ﮐﻨﻨـﺪ و ﺷـﯿﻌﯿﺎﻧﺶ دﺳـﺘﻪ دﺳـﺘﻪ ﺷﻮﻧـﺪ( اﮔﺮ اﻣﺮ اﻣﺎﻣﺖ از روي ﻣﺤﺒﺖ و دوﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳـﻤﺎﻋﯿﻞ از ﺗﻮ ﻧﺰد ﭘـﺪرت‬
‫ﻣﺤﺒﻮﺑﺘﺮ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﯽ اﻣﺎم از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاي ﻋﺰوﺟﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﻓﺮزﻧﺪان زﻧﺪه‬
‫و ﻣﺮده ام را ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آوردم ‪ ،‬آﻧﮕﺎه اﻣﯿﺮاﻟﻤﺆ ﻣﻨﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﺑﻪ ﭘﺴـﺮم ﻋﻠﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﯾﻦ ﺳـﺮور آﻧﻬﺎﺳﺖ ‪ :‬او از ﻣﻦ و‬

‫ﻣﻦ از اوﯾﻢ و ﺧﺪا ﺑﺎ ﻧﯿﮑﻮ ﮐﺎراﻧﺴﺖ ‪.‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﻣﻮﺳـﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اي ﯾﺰﯾـﺪ اﯾﻦ ﻣﻄـﺎﻟﺐ ﻧﺰد ﺗﻮ اﻣـﺎﻧﺖ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺑﻪ آدم ﻋﺎﻗﻞ ﯾﺎ ﺑﻨـﺪه ﺧـﺪاﺋﯽ ﮐﻪ او را‬
‫راﺳـﺘﮕﻮ ﺗﺸـﺨﯿﺺ داده ﺋﯽ ﻣﮕﻮ‪ ،‬و اﮔﺮ از ﺗﻮ ﮔﻮاﻫﯽ ﺧﻮاﺳـﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮاﻫﯽ ﺑﺪه ﮐﻪ ﺧﺪاي ﻋﺰوﺟﻞ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪)) :‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷـﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎن‬
‫ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ اﻣﺎﻧﺘﻬﺎ را ﺑﺼﺎﺣﺒﺎﻧﺶ ﺑﭙﺮدازﯾﺪ ‪ 59‬ﺳﻮره ‪ ((4‬و ﻧﯿﺰ ﺑﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ))ﺳـﺘﻤﮕﺮﺗﺮ از آﻧﮑﻪ ﺷﻬﺎدت ﺧﺪا را ﻧﺰد ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﮐﯿﺴﺖ ؟ ‪ 150‬ﺑﻘﺮه ((‬

‫ﻣﻮﺳـﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﮔﻮﯾـﺪ‪ :‬ﻣﻦ )در ﺧﻮاب ( ﻣﺘﻮﺟﻪ رﺳﻮل ﺧـﺪا ﺻـﻠﯽ اﻟﻠّﻪ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ ﺷـﺪم و ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ‪ ،‬ﺷـﻤﺎ‬
‫ﻫﻤﻪ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ را ﯾﮏ ﺟﺎ ﮔﻔﺘﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﯿﺪ ﮐﺪاﻣﯿﮏ اﻣﺎم اﺳﺖ ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻧﻮر ﺧﺪاي ﻋﺰوﺟﻞ ﺑﻨﮕﺮد و ﺑﺎ ﻓﻬﻤﺶ ﺑﺸـﻨﻮد و ﺑﺎ‬
‫ﺣﮑﻤﺘﺶ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﯽ رود و ﻟﺬا اﺷﺘﺒﺎه ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻠﻢ دارد و ﻟﺬا ﻧﺎداﻧﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺣﮑﻤﺖ و ﻋﻠﻢ ﺑﻪ او آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه آﻧﮕﺎه‬