Page 322 - osoole-kafi-j2

‫ﺣﻼـل اﺳـﺖ ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﻣـﺎ اﻫﻠـﺒﯿﺖ ﻣـﺎ اﻫـﻞ ﺑﯿﺖ از آن ﮐﺮاﻫﺖ دارﯾﻢ ﻣﻦ ﺑـﺎ ﺧـﻮد ﮔﻔﺘﻢ اﯾﻦ ﺳﻪ ﻣﺴـﺎﻟﻪ ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬راﺟـﻊ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻧﺒﯿﺬ )ﺷﺮاب ﺧﺮﻣﺎ( ﭼﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﺋﯿﺪ؟ ﮔﻔﺖ ﺣﻼﻟﺴﺖ ‪ ،‬ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ اﻫﻠﺒﯿﺖ ﻧﻤﯽ آﺷﺎﻣﯿﻢ ‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳـﺘﻢ و ﺑﯿﺮون آﻣـﺪم و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯿﮕﻔﺘﻢ ‪ :‬اﯾﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻪ اﻫﻠﺒﯿﺖ دروغ ﺑﺴـﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬وارد ﻣﺴـﺠﺪ ﺷﺪم و ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ از ﻗﺮﯾﺶ و‬
‫ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺮدم را دﯾﺪم ‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﻼم ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬اءﻋﻠﻢ اﻫﻠﺒﯿﺖ )ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺻﻠﯽ اﻟ ّﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ ( ﮐﯿﺴﺖ ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﻋﺒﺪاﻟ ّﻠﻪ ﺑﻦ ﺣﺴﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﺰدش رﻓﺘﻢ و ﭼﯿﺰي )از ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ ( در او ﻧﯿـﺎﻓﺘﻢ ‪ .‬ﻣﺮدي ﺳـﺮﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺰد ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻦ ﻣﺤﻤـﺪ ﻋﻠﯿﻬﻤﺎ‬
‫اﻟﺴـﻼم ﺑﺮو ﮐﻪ او ﻋﻠﻢ اﻫﻠﺒﯿﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺣﻀﺎر او را ﻧﮑﻮﻫﺶ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﻬﻤﯿـﺪم ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺴﺪ آن ﻣﺮدم را از راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﻣﻦ‬
‫در ﻣﺮﺗﺒﻪ اول ﺑﺎز داﺷﺖ ﭘﺲ ﺑﺎو ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬واي ﺑﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻤﺎن او را ﻣﯽ ﺧﻮاﺳـﺘﻢ ﭘﺲ ﺑﺮاه اﻓﺘﺎدم ﺗﺎ ﺑﻤﻨﺰل آﻧﺤﻀـﺮت رﺳـﯿﺪم و در‬
‫زدم ‪ ،‬ﻏﻼﻣﯽ ﺑﯿﺮون آﻣـﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺧﺎﮐﻠﺐ ! ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺨـﺪا ﻣﺮا ﻫﯿﺒﺖ و ﻫﺮاﺳـﯽ ﮔﺮﻓﺖ )ﮐﻪ ﻏﻼم ﻣﺮا ﻧﺪﯾﺪه ﺷـﻨﺎﺧﺖ ( وارد ﺷﺪم‬
‫وﻟﯽ ﻣﻀـﻄﺮب ﺑﻮدم ‪ ،‬دﯾـﺪم ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺑـﺪون ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه و زﯾﺮ اﻧـﺪاز در ﺟﺎي ﻧﻤﺎز ﺧﻮد ﻧﺸﺴـﺘﻪ ‪ ،‬ﺑﻌـﺪ از آﻧﮑﻪ ﺳـﻼﻣﺶ ﮐﺮدم ‪ ،‬او‬
‫ﺷﺮوع ﺑﺴﺨﻦ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺘﯽ ؟ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﺳﺒﺤﺎن اﻟ ّﻠﻪ ! ﻏﻼﻣﺶ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺧﺎﮐﻠﺐ ! ﺑﻔﺮﻣﺎ و آﻗﺎ از‬