Page 393 - osoole-kafi-j2

‫در ﻋﻠﻢ رواﻧﺸﻨﺎﺳـﯽ اﻣﺮوز از ﻣﺆ ﺛﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﺒـﺎت ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ و ﺗﺮﻗﯽ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺷـﻤﺎر آﻣـﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬و ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﯾﺎءس و ﻧﻮﻣﯿـﺪي از‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺑﻼﻫـﺎ و ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳـﻘﻮط و اﻧﺤﻄﺎط ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷـﺪه اﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﯾﺎءس از رﺣﻤﺖ ﺧـﺪا در ردﯾﻒ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﮐﺒﯿﺮه ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬اﻣﺮ ﻇﻬﻮر و ﻓﺮج اﻣﺎم زﻣﺎن ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم و ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ دوﻟﺖ ﺣﻖ و ﻋﺰت ﻣﺆ ﻣﻨﯿﻦ ‪ ،‬اﻣﺮﯾﺴﺖ ﻗﻄﻌﯽ و ﻣﺴﻠﻢ و ﺿﺮوري‬
‫ﻧﺰد ﺷـﯿﻌﻪ ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺼـﻠﺤﺖ و واﻗﻊ ﺑﯿﻨﯽ ﺧﺪاي ﺗﻌﺎﻟﯽ ﭼﻨﯿﻦ اﻗﺘﻀﺎء ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺳـﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ اﺻـﺤﺎب اﺋﻤﻪ ﻋﻠﯿﻬﻢ اﻟﺴﻼم ‪،‬‬
‫اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷـﺘﻨﺪ واﻗﻊ ﻧﺸﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاي ﻣﺪت ﻣﺪﯾﺪ و ﻧﺎ ﻣﻌﻠﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﻃﻮل اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﺆ ﻣﻨﯿﻦ راﺳﺦ از ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن ﻇﺎﻫﺮي ﻣﺸﺨﺺ‬
‫ﮔﺮدﻧﺪ و ﻧﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﺷـﯿﻌﯿﺎن ﺑﺎ آرزو و اﻣﯿﺪي ﮐﻪ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑﻪ ﻇﻬﻮر آن ﺣﻀـﺮت دارﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن وﻗﺘﺶ را ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ و اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽ دﻫﻨﺪ‬
‫در زﻧـﺪﮔﯽ آﻧﻬـﺎ آن ﺣﻀـﺮت ﻇﻬﻮر ﻓﺮﻣﺎﯾـﺪ‪ ،‬از اﯾﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎ روﺣﯽ زﻧـﺪه و ﺑﺎ ﻧﺸﺎط وﻇﺎﯾﻒ دﯾﻨﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ‬
‫دﻫﻨﺪ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮدن ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﮐﻪ اﻣﺮﯾﺴﺖ ﻧﺴﺒﯽ ‪ ،‬از ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻢ ﺷﺎﻣﻞ و ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺪاي ﺗﻌﺎﻟﯽ ‪ ،‬ﻫﺮ دوري ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾـﺪ ))اﻗﺘﺮﺑﺖ اﻟﺴﺎﻋﻪ (( ﺑﻪ ﺧﻼف آﻧﮑﻪ اﮔﺮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻇﻬﻮر دوﻟﺖ ﺣﻖ ﺗﺎ دوﯾﺴﺖ ﯾﺎ ﺳﯿﺼـﺪ‬
‫ﯾـﺎ ﻫﺰار و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻃﻮل ﻣﯽ اﻧﺠﺎﻣـﺪ ﮐﻪ در آن ﺻﻮرت ﻣﻼل و اﻓﺴـﺮدﮔﯽ ﻫﻤﻪ را ﻓﺮا ﮔﯿﺮد و ﺑﻠﮑﻪ از آن ﺟﻬﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻃﺒﻌﺎ ﺑﻪ‬

‫آروز و اﻣﯿﺪ راﻏﺐ ﺗﺮ و ﺷﺎﯾﻖ ﺗﺮ اﺳﺖ‬