Page 392 - osoole-kafi-j2

‫ﻧﺸﻮد؟ ﻋﻠﯽ ﺑﻪ ﭘـﺪرش ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻧﭽﻪ درﺑﺎره ﻣﺎ و ﺷـﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه از ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ اﺳﺖ ‪) ،‬و آن ﻣﻨﺒﻊ وﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ‬
‫و ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ و اﺋﻤﻪ ﻋﻠﯿﻬﻢ اﻟﺴـﻼم ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﯽ رﺳﺪ( ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ اﻣﺮ ﺷـﻤﺎ ﭼﻮن وﻗﺘﺶ رﺳـﯿﺪه ﺑﻮد ﺧﺎﻟﺺ و واﻗﻌﺶ ﺑﻪ ﺷـﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﺷﺪ‪ ،‬و‬
‫ﻣﻄـﺎﺑﻖ آﻧﭽـﻪ ﺑﻪ ﺷـﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ واﻗـﻊ ﮔﺸﺖ ‪ ،‬وﻟﯽ اﻣﺮ ﻣـﺎ وﻗﺘﺶ ﻧﺮﺳـﯿﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬ﻟـﺬا ﺑﻪ آرزوﻫـﺎ دﻟﮕﺮم ﮔﺸـﺘﻪ اﯾﻢ ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺑﮕﻮﯾﻨـﺪ‪ :‬اﯾﻦ اﻣﺮ )ﻇﻬـﻮر دوﻟﺖ ﺣﻖ ( ﺗـﺎ دوﯾﺴﺖ ﯾـﺎ ﺳـﯿﺼﺪ ﺳـﺎل دﯾﮕﺮ واﻗﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ ،‬دﻟﻬـﺎ ﺳـﺨﺖ ﺷﻮد ﺑﯿﺸـﺘﺮ ﻣﺮدم از اﺳـﻼم‬

‫ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﭼﻘﺪر زود ﻣﯽ آﯾﺪ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﺷﺘﺎب ﻣﯽ آﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ دﻟﻬﺎ ﮔﺮم ﺷﻮد و ﮔﺸﺎﯾﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﺷﺮح ‪:‬‬

‫ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﯾﻘﻄﯿﻦ در ﺳـﺎل ‪ 182‬ﯾﻌﻨﯽ ﯾـﮏ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از وﻓﺎت ﻣﻮﺳـﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم وﻓﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪ .‬و ﻫﺮ وﻗﺖ اﻣﺎم ﻋﻠﯿﻪ‬
‫اﻟﺴﻼم اﯾﻦ ﺣﺪﯾﺚ را ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از دوﯾﺴﺖ ﺳﺎل ﮐﻤﺘﺮ اﺳﺖ وﻟﯽ ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻟﻐﺘﯽ رؤ وس اﻋﺪاد ﻣﺎﻧﻨﺪ ده ‪ ،‬ﺻﺪ‪،‬‬
‫دوﯾﺴﺖ ‪ ،‬ﺳـﯿﺼﺪ‪ ،‬ﻫﺰار در اءﻟﺴـﻨﻪ و اﻓـﻮاه ﻣﻌﺮوف اﺳﺖ و ﺑﻪ ﮐﺴـﻮر آن ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ ،‬در اﯾﻨﺠـﺎ ﻫﻢ اﻣـﺎم ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻃﺒﻖ‬

‫ﻫﻤﯿﻦ اﺻﻄﻼح و ﻣﻌﻤﻮل ﻟﻐﺖ ﺗﮑﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ‪.‬‬

‫و اﻣﺎم آﻧﭽﻪ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﯾﻘﻄﯿﻦ ﺑﻪ ﭘـﺪرش ﮔﻔﺖ ﻣﻄﻠﺒﯽ اﺳﺖ ﺻـﺤﯿﺢ و ﻣﺘﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﻀـﻤﻮن آن را ﻫﻢ ﻣﺮﺣﻮم ﺻﺪوق در ﻋﻠﻞ اﻟﺸـﺮاﯾﻊ‬
‫ﺧﻮد از ﺣﺪﯾﺜﯽ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬و ﺗﻮﺿﯿﺤﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ‪ :‬ﻣﻮﺿﻮع اﻣﯿﺪ و آرﻣﺎن در اﺧﺒﺎر و رواﯾﺖ و ﻫﻢ‬