Page 489 - osoole-kafi-j2
P. 489
ﻣﺮا ﺑﺤﻮاﺋﺠﯽ ﮐﻪ در ﻣﺪﯾﻨﻪ داﺷﺖ ﺳـﻔﺎرش ﻓﺮﻣﻮد ،ﭼﻮن ﺑﯿﺮون ﺷﺪم و در ﻣﯿﺎن دره روﺣﺎء ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﺳﻮار ﺑﻮدم ،ﻧﺎﮔﺎه اﻧﺴﺎﻧﯽ دﯾﺪم
ﺟﺎﻣﻪ در ﻧﻮردﯾﺪه ،ﺑﺴﻮﯾﺶ رﻓﺘﻢ ،ﮔﻤﺎن ﮐﺮدم ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ ،ﻇﺮف آب را ﺑﺎو دادم ،ﮔﻔﺖ :اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﺂن ﻧﺪارم ،و ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻤﻦ
داد ﮐﻪ ﻣﻬﺮش ﻫﻨـﻮز ﺗﺮ ﺑﻮد ،ﭼﻮن ﻧﮕـﺎه ﮐﺮدم دﯾـﺪم ﻣﻬﺮ اﻣـﺎم ﺑـﺎﻗﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم اﺳﺖ ،ﮔﻔﺘﻢ ﮐﯽ ﻧﺰد ﺻـﺎﺣﺐ اﯾﻦ ﻧـﺎﻣﻪ ﺑﻮدي ؟
ﮔﻔﺖ :ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ،و در ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻀـﺮت ﻣﺮا ﺑﺂﻧﻬﺎ دﺳـﺘﻮر داده ﺑﻮد ،ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﺴﯽ را ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﺪﯾﺪم
)آورﻧﺪه ﻧﺎﻣﻪ ﻏﺎﯾﺐ ﺷﺪ( ﺳـﭙﺲ اﻣﺎم ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم وارد ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺷﺪ ،ﻣﻦ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﮐﺮدم و ﻋﺮﺿﮑﺮدم :ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ،ﻣﺮدي ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ
را ﺑﻤﻦ داد و ﻣﻬﺮش ﺗﺮ ﺑﻮد ،ﻓﺮﻣﻮد .اي ﺳﺪﯾﺮ ﻣﺎ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاراﻧﯽ از ﻃﺎﯾﻔﻪ ﺟﻦ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺎه ﺷﺘﺎب دارﯾﻢ ،آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﯿﻢ .
و در رواﯾﺖ دﯾﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮد :ﻣﺎ ﭘﯿﺮواﻧﯽ از ﺟﻦ دارﯾﻢ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﯿﺮواﻧﯽ از اﻧﺲ دارﯾﻢ ،ﭼﻮن اراده ﮐﺎري ﮐﻨﯿﻢ ،آﻧﻬﺎ را ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﯿﻢ .
اَﻗﻟَـ5ﺳﱠﱢﺎﯿﺰﻟَِْ-ﻫﺪََْﻋﺮﺖاﻠِﺋيِ ﱡَﱡرُأﯽَﯽأِﺑﯾْْﺣَأـَﺗُﱡُـﻦﺖﺐﺎﻧِاُﻣَأﻟ ﱢَﯽﺮْﺤن َﯾﱠَﻤَأـﺿٍْﺴْـﺪﺳﺎَﺄَﻤﻟَُوﻨَِعﻌ ُُﻣﻪَﯽوَاَﻓﺤﻗََِﻘوﱠﻔﻤﺎـَﯾًَُﺎﺪلْﺸﺑـَْﻟﻋِـَﻠَُُﮑﯽﻦﯽﻮااﻟﺑَِْْإﺳـﻟََﺎَﺤﻤﱠ َِِﯽﻌﺴبَﻓِﯽﺑﻦَُﻘﯿْﻠَْﻓَﻋﺎُِﺖْْﺳﺖﻦَﺘاَﯾﻟَْـﻤَﺳَـﺎﻌْﺤ َْﻬَﻄُﺳـِﺖﻞﱢِﯿﺐﺑِْﺪ َِوﻦي ُﻫِزُأََﯾﻮـِﺣﺎﯾٍَُﻨﱡدـﺐﺎَﻋَِأﱠﺟﻤْنْﯽﻦَأ ََوْذﺳـﻟََﮐَﻤَْﺴﺮَ ُﻊه ُﺖََﻋﮐ َﻠَأْـﻦَﺎر َﻣﻣُ ُيﻪَﺤََﻓأﱠﻤَﻘَﺣـﺎِﺪَلﺑْﺪًاﻟِِﻦَﻓﯽُﻘَﻠْﺟِإﻧﱠُْﺤﺖَِﺮ َﯾـﮏٍﺎشِإ ََﻗْﺳنــﺎﱢﯿَﺳَـِلﺪ ِﻤَيﺣـْﻌﻟِﱠَِﺪﻤﺖﺛَﺘْْﺑِﻨﻦِِﻪﺗَُﯽﻨ ُﺎﺣ َِِﺣﺟﻤ ِْﻤﮑﯽﯿ ََِﻓﻤﺖَﻘُﻪﺎَﺑﺳَِـﻨلَْﻨ ًَُﻪﻫـﺖ َﻓَُﻣُﺬﻘاﻠْﻮ ََُﻋﺳـﺖﺎﻣَِﯾٌﺮﺎﯽ
