Page 135 - นิติวิทยาศาสตร์

๑๒๘

หนา ๓๗
เลม ๑๓๓ ตอนที่ ๑๐๗ ก ราชกิจจานุเบกษา ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๙

หรือตํารวจหรือพนักงานเจาหนาที่ และไดปฏิบัติครบถวนตามระเบียบขอบังคับเพื่อควบคุมการบําบัด
รักษาและระเบียบวินัยสําหรับสถานพยาบาลตามมาตรา ๗ (๑๕) จนไดรับการรับรองเปนหนังสือจาก

ผูอํานวยการหรือหัวหนาสถานพยาบาลนั้น ใหพนจากความผิดตามที่กฎหมายบัญญัติไว แตทั้งนี้
ไมรวมถึงกรณีความผิดที่ไดกระทําภายหลังการสมัครใจเขารับการบําบัดรักษา

การรับเขาบําบัดรักษาในสถานพยาบาลตามวรรคหนึ่ง ใหเปนไปตามหลักเกณฑ
และวิธีการที่คณะกรรมการกําหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา
มาตรา ๑๕๖ ผูใดทําการบําบัดรักษาผูติดวัตถุออกฤทธิ์เปนปกติไมวาโดยวิธีใด

ซึ่งมิไดกระทําในสถานพยาบาลตามที่กําหนดไวในพระราชบัญญัตินี้ ไมวาจะไดรับประโยชนตอบแทน
หรือไม ตองระวางโทษจําคุกตั้งแตหกเดือนถึงสามป และปรับตั้งแตหาหมื่นบาทถึงสามแสนบาท

มาตรา ๑๕๗ บรรดาวัตถุออกฤทธิ์ เครื่องมือ เครื่องใช ยานพาหนะหรือทรัพยสินอื่น
ซึ่งบุคคลไดใชในการกระทําความผิดหรือไดมาโดยการกระทําความผิดเกี่ยวกับวัตถุออกฤทธิ์ตาม
พระราชบัญญัตินี้ ใหริบเสียทั้งสิ้น

มาตรา ๑๕๘ วัตถุออกฤทธิ์ ภาชนะหรือหีบหอบรรจุวัตถุออกฤทธิ์และเอกสารที่เกี่ยวของ
ที่ยึดไวตามมาตรา ๗๔ หรือตามกฎหมายอื่น รวมทั้งในกรณีที่มีการนําเขา สงออก หรือนําผานซึ่งวัตถุ

ออกฤทธิ์โดยฝาฝนพระราชบัญญัตินี้ แลวแตกรณี และไมมีการฟองคดีตอศาลเพราะเหตุไมปรากฏ
ผูกระทําความผิดและพนักงานอัยการสั่งงดการสอบสวน หรือเพราะพนักงานอัยการมีคําสั่งเด็ดขาด

ไมฟองคดี หรือเพราะมีการเปรียบเทียบตามมาตรา ๑๖๐ หรือมีการฟองคดีตอศาลและศาลมี
คําพิพากษาถึงที่สุดไมริบ ถาไมมีผูใดมาอางวาเปนเจาของภายในกําหนดเกาสิบวันนับแตวันที่

พนักงานอัยการมีคําสั่งงดการสอบสวน หรือพนักงานอัยการมีคําสั่งเด็ดขาดไมฟองคดี หรือเพราะมี
การเปรียบเทียบตามมาตรา ๑๖๐ หรือมีการฟองคดีตอศาลและศาลมีคําพิพากษาถึงที่สุดไมริบ
ใหวัตถุออกฤทธิ์ ภาชนะหรือหีบหอบรรจุวัตถุออกฤทธิ์และเอกสารนั้นตกเปนของกระทรวงสาธารณสุข

และใหกระทรวงสาธารณสุขหรือผูซึ่งกระทรวงสาธารณสุขมอบหมายทําลายหรือนําไปใชประโยชน
ไดตามระเบียบที่กระทรวงสาธารณสุขกําหนด

ถามีผูที่อางวาเปนเจาของตามวรรคหนึ่ง แสดงตอคณะกรรมการไดวาเปนเจาของแทจริง
และมิไดรูเห็นเปนใจดวยในการกระทําความผิด ถาสิ่งที่ไดยึดไวยังคงอยูในครอบครองของพนักงาน

เจาหนาที่ ใหคณะกรรมการสั่งใหคืนสิ่งที่ไดยึดแกผูเปนเจาของแทจริงได
มาตรา ๑๕๙ ในกรณีที่มีการฟองคดีความผิดเกี่ยวกับวัตถุออกฤทธิ์ตอศาลและไม

ไดมีการโตแยงเรื่องประเภท จํานวนหรือนํ้าหนักของวัตถุออกฤทธิ์นั้น ถาศาลชั้นตนมีคําพิพากษา
หรือคําสั่งใหริบวัตถุออกฤทธิ์ดังกลาวตามมาตรา ๑๕๗ หรือตามกฎหมายอื่นและไมมีคําเสนอตอศาลวา
ผูเปนเจาของแทจริงไมไดรูเห็นเปนใจดวยในการกระทําความผิดภายในกําหนดสามสิบวันนับแตวันที่ศาล