Page 106 - 6-СЫНЫП. КАЗАК АДЕБИЕТИ. АТАМУРА

уап қайырмады. Бастырықты тағы бір сұғып, екінші көтеріп
тастағанда, үйілген шөптің жартысы ашылып қалды. Бір айыр
шөпті аттарының алдына апарып салды да, шанасын доғарып
сүйреткен бойы жақындатып әкеп, шөпті тией берді.
– Ей, сен не істеп жатырсың? Көмбе қарда атты қалай жекпексің,
батып кетеді ғой, – десті жолдастары.
– Менің оны өлшеп, ой тауысуға уақытым жоқ. Қожайын айт-
ты, бітті, менің шөпті тез жеткізуім керек. Осыдан басқа маған
түктің керегі жоқ.
– Мына күртік қар атты көтере алмайды деп тұрмыз ғой.
– Атты көтермесе, мені көтереді. Менің атқа шейін сүйреп
баруға мұршам келеді ғой деп тұрмын.
– Соны қойшы, нан жеп, әл жинайық та, сонан кейін қалай тиеп
алуды ойласармыз, әйтеуір, бала төбесін ашып, азапты жеңілдетті
ғой, – десті, суынған бойларын жылытқалы, беттерін уқалап,
қолын қолына соғып, жүгіріп жүрген жігіттер.
Жолдастары нандарын жеп болғанша, Мұқан шөпті таудай қып
тиеп болып, бастырығын тартып, жетегінен ұстап, ит шанадай
сүйретіп, аттарының қастарына апарып қойды да, ол да нанын жеді.

92