Page 10 - Περιοδικό ΕΝΑΣΤΡΟΝ 14ο ΤΕΥΧΟΣ
P. 10

10
                   Όμως,  το  καλοκαίρι  του  2017,  μια  έρευνα  που  ονομάζεται LIGO (Laser
                   Interferometer Gravitational-Wave Observatory)- Παρατηρητήριο βαρυτικών
                   κυμάτων  με  Συμβολόμετρο  λέιζερ -  παρατήρησε  δύο  μαύρες  τρύπες  να
                   συγχωνεύονται σε ένα γαλαξία περίπου 1,8 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά
                   μας. Μία από αυτές τις μαύρες τρύπες είχε περίπου 31 φορές τη μάζα του
                   Ήλιου ενώ η άλλη περίπου 25 φορές τη μάζα του Ήλιου.

                   "Αμέσως,  όλοι  έμειναν  έκπληκτοι,  γιατί  ήταν  ένα  τόσο  εντυπωσιακό
                   πράγμα", δήλωσε ο Thompson. "Όχι μόνο επειδή απέδειξε ότι το LIGO
                   λειτούργησε, αλλά επειδή οι μάζες ήταν τεράστιες. Μαύρες τρύπες
                   τέτοιου μεγέθους είναι μεγάλη υπόθεση - δεν τις είχαμε δει πριν".

                   Ο  Thompson  και  άλλοι  αστροφυσικοί  είχαν  από  καιρό  υποψιαστεί  ότι  οι
                   μαύρες τρύπες μπορεί να φθάσουν σε μεγέθη πέρα από το γνωστό εύρος, και
                   η ανακάλυψη του LIGO απέδειξε ότι οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να είναι
                   μεγαλύτερες. Αλλά παρέμεινε ένα "παράθυρο"  μεγέθους ανάμεσα στα
                   μεγαλύτερα αστέρια νετρονίων και τις μικρότερες μαύρες τρύπες.

                       Ο Thompson αποφάσισε να δει αν μπορούσε να λύσει αυτό το
                                                       μυστήριο.

                   Ο ίδιος και άλλοι επιστήμονες άρχισαν να "χτενίζουν" δεδομένα από το το
                   Πείραμα  APOGEE  (Apache Point Observatory Galactic Evolution
                   Experiment),  το  οποίο  συγκέντρωσε φάσματα φωτός από περίπου 100.000
                   αστέρια  στον  Γαλαξία.  Το  φάσματα  αυτά,  όπως  συνειδητοποίησε  ο
                   Thompson,  θα  μπορούσαν  να  δείξουν  εάν  ένα  αστέρι  μπορεί  να
                   περιστρέφεται γύρω από ένα άλλο αντικείμενο: Οι μεταβολές στα φάσματα
                   - μια μετατόπιση προς τα μπλε μήκη κύματος, για παράδειγμα, ακολουθούμενη
                   από μετατόπιση προς κόκκινα μήκη κύματος - θα μπορούσαν να δείξουν ότι
                   ένα αστέρι περιστρέφεται γύρω από έναν αόρατο συνοδό.

                   Ο  Thompson  άρχισε  λοιπόν  να  "χτενίζει"  τα  δεδομένα,  ψάχνοντας  για
                   αστέρια που παρουσίασαν αυτή την αλλαγή, υποδεικνύοντας ότι μπορεί να
                   περιστρέφονται γύρω από μια μαύρη τρύπα.

                   Στη  συνέχεια,  περιόρισε  τα  δεδομένα  από  το  APOGEE  στα  200  αστέρια,
                   πιθανώς τα πιο ενδιαφέροντα. Έδωσε τα δεδομένα σε ένα μεταπτυχιακό
                   ερευνητικό  συνεργάτη  στο  Πανεπιστήμιο  του  Οχάιο,  τον  Tharindu
                   Jayasinghe, ο οποίος συνέταξε χιλιάδες εικόνες από κάθε δυναμικό δυαδικό
                   σύστημα από τις έρευνες ASAS-SN, και την All-Sky Automated Survey for
                   Supernovae.      (Το     ASAS-SN        έχει    ανακαλύψει       περίπου     1.000
                   υπερκαινοφανείς.)

                   Η επεξεργασία των δεδομένων τους ανακάλυψε ένα τεράστιο ερυθρό αστέρα
                   ο οποίος φαίνεται να περιστρέφεται γύρω από "κάτι", αλλά αυτό το κάτι, με
                   βάση  τους  υπολογισμούς  του,  ήταν πιθανότατα πολύ μικρότερο από  τις
                   γνωστές  μαύρες  τρύπες  στο  Γαλαξία, αλλά πολύ μεγαλύτερο από τα
                   περισσότερα γνωστά αστέρια νετρονίων.

                                        https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15