Page 127 - Περιοδικό ΕΝΑΣΤΡΟΝ 14ο ΤΕΥΧΟΣ

127

Η Smrekar, αναφέρει ότι το εργαστήριο JPL θέλει πραγματικά να επιστρέψει
στη Αφροδίτη, όπου οι επιστήμονες της NASA πιστεύουν ότι υπάρχουν
ήπειροι, όπως στη Γη, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί μέσω
παρελθοντικών εδαφικών υποβυθίσεων. Στο γραφείο της στο Εργαστήριο Jet
Propulsion της NASA στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, παρουσιάζει μια
εικόνα 30 ετών της επιφάνειας της Αφροδίτης η οποία λήφθηκε από το μη
επανδρωμένο διαστημικό σκάφος Magellan, υπενθυμίζοντας πόσος καιρός
έχει περάσει από τότε που μια αμερικανική αποστολή βρέθηκε σε τροχιά
γύρω από τον πλανήτη. Η εικόνα αυτή αποκαλύπτει επίσης ένα κολακευτικό
τοπίο: μια νεαρή επιφάνεια με τα περισσότερα ηφαίστεια από οποιοδήποτε
άλλο αντικείμενο του Ηλιακού μας συστήματος, με γιγαντιαία ρήγματα, και
πανύψηλες οροσειρές, καθώς και μια ατμόσφαιρα που θα μπορούσε να
συνθλίψει ένα υποβρύχιο και θερμοκρασίες τόσο καυτές ώστε να λιώνει
ο μόλυβδος (Έχει θερμοκρασία τήξης 327,5 C°).

Το τωρινό υπερθερμαινόμενο από τα αέρια του θερμοκηπίου κλίμα της
Αφροδίτης, κάποτε ήταν παρόμοιο με το γήινο, με νερά από ρηχούς
ωκεανούς. Μπορεί ακόμη και να υπάρχουν ζώνες υποβύθισης (subduction
zones) όπως στη Γη, περιοχές όπου ο φλοιός του πλανήτη βυθίζεται
κατευθηνόμενος πλησιέστερα προς τον πυρήνα.

Η Smrekar συνεργάζεται με την Ομάδα Ανάλυσης Εξερεύνησης της
Αφροδίτης (Venus Exploration Analysis Group - VEXAG), ένας
συνασπισμός επιστημόνων και μηχανικών οι οποίοι διερευνούν τους τρόπους
με τους οποίους θα είναι εφικτή μια εκ νέου επίσκεψη στον πλανήτη τον
οποίο έχει χαρτογραφήσει η διαστημοσυσκευή Magellan πριν από πολλές
δεκαετίες. Αν και οι προσεγγίσεις τους ποικίλουν, η ομάδα συμφωνεί ότι ο
πλανήτης Αφροδίτη θα μπορούσε να μας πει κάτι ζωτικής σημασίας για τον
πλανήτη μας: τι συνέβη με το υπέρθερμο κλίμα του πλανητικού μας
δίδυμου, και τι σημαίνει αυτό για τη ζωή πάνω στη Γη;

Τροχιακές διαστημοσυσκευές

Η Αφροδίτη δεν είναι ο πλησιέστερος πλανήτης στον Ήλιο, αλλά είναι ο πιο
καυτός στο Ηλιακό μας σύστημα. Μεταξύ της έντονης θερμότητας (900
βαθμοί Φαρενάιτ, ή 480 βαθμοί Κελσίου), τα διαβρωτικά νέφη από Θεϊκό οξύ,
καθώς και μια συντριπτική ατμόσφαιρα που είναι 90 φορές πιο πυκνή από τη
Γη, το να προσεδαφιστεί ένα διαστημόπλοιο είναι απίστευτα δύσκολο.
Κανένα από τα εννέα σοβιετικά μη επανδρωμένα διαστημόπλοια που
κατάφεραν αυτό το μεγάλο επίτευγμα δεν επέζησε περισσότερο από 127
λεπτά.

Από τη σχετική ασφάλεια του διαστήματος, ένα τροχιακό διαστημόπλοιο
(orbiter) θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ραντάρ και φασματοσκοπία στην
εγγύς υπέρυθρη ακτινοβολία για να παρατηρήσει κάτω από τα στρώματα των
νεφών, να μετρήσει τις αλλαγές στο τοπίο με την πάροδο του χρόνου και να

https://www.facebook.com/Aratosastronomy/