Page 27 - CORNICE GRADE 9
P. 27

ै
        रातको ११ बजेको  थयो ।   दनभ र परेको पानी रामेछापमा ब ल रो कयो ।  रौनक ग हरो  न ामा  ँदा ँद अचानक बा हर
                                                                   ै
                                                                 ँ
                                                              ँ
        कसैले ढोकामा हा छ ।  एकपटकको आवाजले रौनकलाई  बउझाउदन।  फ र एक  ईपटक हानेप छ मा  ऊ आँखा  म द             ै
                                                                        े
                                    ँ
                                                                    े
        ढोका खो छ ।   यहाँ उसले गाउको मु खयाको सानो छोरो  यामलाई द छ । "ओहो !  याम बाबु, म यरात  न ला गस यो,
                                          ्
                                       े
                                                                                 ै
        य त बेला मलाई स झनुको कारण क परयो ?" भनेर रौनकले सो छ ।  यामले उ र  द द भ छ, "डा टर साहेब, य त रा त मैले
                                                                                              ्
        होइन, बुवाले हजुरलाई स झनुभएको हो । घरै नगई भएन । हजुरको डा टरी सामान प न  लएर जानुपरयो ।" रौनक अच ममा
        पछ र मनमनै सो  । म यरातमा बोलाएका छन्, खतरनाक रोग लाग ज तो छ । “  छ बाबु,  तमी जाँद गर ।  म एक छनमा
                                                                                               ै
                                                                                                          ै

                                                                  े
                                ु
                      े
                                                                                  ै
        सबै सामान बोकर आइहा छ," रौनकले भ यो ।  याम जा छ र रौनक प न सामान  ल द फटाफट मु खयाको घर तर ला छ ।
         यहाँ पुगेर हेदा  त घर  झ ल मली   छ ।
                 े
                                                                                     ँ
                                                                                                   ु
                                                     े
         थु ै मा छ आँगनमा भेला भएका  थए । रौनकलाई दखेप छ मु खयाले ह प  मा थ बोलाउछन् । रौनकले मख खो न नपाई
                                                  े
        मु खयाले भ छन्, "डा टर बाबु, अ हले  तमीलाई दखेर मलाई भगवान्  कट भएको ज तो अनुभव भएको छ ।" रौनक च कत
                       े
           ै
         ँद भ छ, "लौ, क भयो र हजुर ?" मु खयाले हात समातेर उसलाई एउटा कोठामा ल छन् ।   यस कोठामा उसले ज तो   य
         े
                                     ँ
        द यो,  यसले उसलाई  त  बनाउछ।
         यहाँ एउटा ओ ानमा  मु खयाको  जेठो  छोरो  सुलभ   थयो  ।    उसको  खु ाबाट   नर तर   पमा  रगत  ब गरहेको   थयो  ।
         जउभ र चोटचोट  थए । "यो सुलभले प न  द क पा रस यो, र सी नखा नखा  भ दाभ द प न आज धेरै धोकर घरको ते ो
                                                                                                     े
                                                                                    ै
                   ै
                                                    ्
        त लाबाट ख यो । यसलाई जसरी प न बचाइ दनुपरयो डा टर बाबु ! मेरो हा द क अनुरोध छ !" रौनक दौडर गएर रगत रो ने
                                                                                                 े
         यास गछ । "यो चोट त  नक ग ीर द ख छ । यसलाई त अ ताल नलगी  ँदन," उसले भ यो।  "क गनु  बाबु ?  प हराको
                                         े

                                                                           ै
                                 ै
                                                                                             े
                                                                ै
        कारण ए बुले स उपल  छन रे । यहाँ गाउमा कसैसँग प न गाडी छन," मु खयाले जवाफ  द छन्।
                                            ँ
                               ै
                                                     ु
        "हरे !  या फसाद ! हजुर, अ हले त काठमाड का ठला अ तालह ले आपतकालीन  बरामीलाई हे लक टरको सु वधाले
                              ्
           ै
         एक छनमा अ ताल पुरयाइहा छन्  न । हजुरले अ हले नै ती अ तालह लाई फोन गनु होस् ।  य त बेलास म म यो रगत

                      ु
        रो ने  यास गछ । "
                                             ँ
                                              ु

        "हो र ? पख , म अ ह यै हे लक टर बोलाउछ ।" मु खया दौडर अक  कोठाबाट फोन गछन् । एउटा हे लक टरलाई आ नो
                                                             े
                                                                                                  ै
        गाउमा दखेर सबै गाउले च कत पछन् । चोट खु ामा लागको कारण सुलभ ग ीर अव ामा नपुगी समयम अ ताल पु छ ।

                          ँ
               े
           ँ
                                                        े
                                                                                                        े
         उसको उपचार प न   छ ।  उसले  ब ल र सीको असरबारे बु छ । यसरी सुलभ त  ठक भयो  तर सबै मा छ ऊ ज तो

                                                                                    ्
        भा यमानी  ँदनन् ।  र सीले मा छलाई नरा ोसँग असर गछ र यसको उपभोग ज त कम गरयो,  य त रा ो   छ ।
                    ै
                                     े
                                                                                                  - सभव बराल
                                                                                                      ु
                                                         18
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32