Page 18 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 20 september 2019

Robin Reijnaert:

Passie is de motor

Drie jaar geleden besloot Robin Reijnaert terug te keren naar Curaçao. De 37-jarige
musicus, die velen zullen kennen als gitarist, legde zich in eerste instantie toe op mu-
ziekonderwijs. Maar Robin zit niet graag in een hokje en daarom probeert hij op aller-
lei manieren creatief te zijn, binnen en buiten de muziek. Het geeft hem iets ongrijp-
baars, maar daardoor ook intrigerends: het eiland heeft de echte Robin Reijnaert nog
niet leren kennen.
tille wateren, diepe gron- muziek bezig bent dan mis je
den: dat gezegde lijkt bijna wat. Ik was misschien een bete-
Svoor Robin Reijnaert ge- re musicus geweest als ik die
maakt te zijn. Hij is er niet het tijd aan muziek had besteed,
type naar om snel op de voor- maar ik had het voor geen goud
grond te treden. Achter zijn willen missen.”
fysiek tengere gestalte schuilt Afleiding of niet, uiteindelijk
iemand die niet snel met stem- kiest Robin toch voor het mu-
verheffing zal spreken en zijn ziekvak. Nadat hij in Nederland
woorden zorgvuldig kiest. Maar de havo af maakt, zet hij, met
dat gebrek aan bombarie is In Nederland werkt Robin bijna steun van zijn ouders, de stap
bedrieglijk fulltime als gitaarleraar. richting het conservatorium in
want Ro- FOTO ROBIN REIJNAERT Rotterdam. Het blijkt een inten-
bin zit vol sieve zoektocht te zijn die hem
bevlogen- recht voor de studie en mijn uiteindelijk veel brengt. ,,Ik
heid. ,,Ik moeder wilde eigenlijk al eerder dacht dat er maar twee richtin-
kan van terug naar Curaçao terug, maar gen waren waar ik uit kon kie-
het ene op toen werd ze zwanger van mij zen: jazz of klassiek. Dus koos ,,De wereld is zo mooi, het is zonde om je alleen bezig te houden
het andere en moesten ze dus even wach- ik ervoor om toelatingsexamen met muziek.” FOTO BOB SCHUT
moment ergens vol voor gaan. ten totdat ik geboren was. Ik te doen als drummer bij de
Gisteren bijvoorbeeld, toen heb verder mijn hele jeugd Jazzopleiding. Daar werd ik Hij kan er goed van leven, en wat te drummen, daar wil ik me
moest ik van mezelf het stuk doorgebracht op het eiland, afgewezen: achteraf ook hele- hij is bijna fulltime aan het meer mee gaan profileren. Ik
‘Phantom of the opera’ hele- maar vanwege die zes maanden maal terecht want ik wás geen werk. De drumset staat nu in kwam er ook achter dat ik op
maal uitpluizen. Dan kan ik in Arnhem beschouwen som- jazzmusicus, je kunt jezelf zo’n het verdomhoekje en hij profi- mijn best ben tijdens de indivi-
mezelf helemaal verliezen in de migen je dan toch als een soort idioom niet eventjes in korte leert zichzelf als gitarist. Toch duele lessen, klassikale lessen
akkoordprogressies van dat makamba: het zij zo. Het muzi- tijd aanleren. Toen ben ik be- begint het wat verknipte leven zijn een kunst op zich waar ik
nummer en alle verschillende kale zat vooral aan de kant van gonnen in de richting School- als gitaardocent op verschillen- minder mee heb. En ik werd
versies die er van die compositie mijn vader: zijn vader speelde al muziek. Voor de klas staan was de plekken wat te vermoeien, en al vrij snel na terugkomst ge-
bestaan. Ik ben er dan bijna Hawaïaanse muziek en zelf zat niet echt een liefhebberij maar hij mist zijn familie op Curaçao. vraagd door mensen als Randal
obsessief mee bezig; dat soort hij in een band The Vampires, ik leerde daar twee gitaristen ,,Begrijp me niet verkeerd, ik Corsen en RonLe Rouse om
bevlogen buien heb ik al m’n die oude Rock à la The Shadows kennen en door hen ging ik me had het goed in Rotterdam, en weer het podium op te gaan als
leven lang, het is de motor van speelden. Mijn broer en zus toeleggen op gitaar. Ze hadden misschien keer ik er ooit wel gitarist: die kant had ik in Ne-
mijn bestaan.” speelden ook muziek en bij ons bij Schoolmuziek ook al snel eens terug. Maar mijn hele derland weinig meer laten zien.
Robin groeit op in een veel- thuis stond er altijd latinmuziek door dat ik veel meer gitarist familie woonde hier en die Ik weet nu beter waar ik echt lol
kleurig gezin, zijn ouders heb- op, veel salsa. Toch had ik daar was dan docent en zo kwam ik miste ik. De vrouw van mijn in heb.”
ben Indische, Bonairiaanse, weinig mee, ik had veel meer terecht bij de nieuwe Popoplei- broer kwam drie jaar geleden Momenteel is hij als gitaar-
Arubaanse, Curaçaose en Ne- met die cassettebandjes van The ding van het conservatorium. met een advertentie van het RK- docent verbonden aan Do Re
derlandse wortels. Hij wordt Shadows.” Daar was ik helemaal op mijn schoolbestuur, dat een muziek- Music en geeft hij privé-lessen,
weliswaar in Arnhem geboren Van jongs af aan blijkt Robin plek: de muziek, de sfeer die er docent zocht. Die baan heb ik het schoollokaal heeft hij voorlo-
maar toch beschouwt Robin creatief talent te hebben, al hing, de docenten: het was me gekregen, ik tekende een con- pig vaarwel gezegd. Als uitvoe-
zich als een echte Curaçaoë- schiet dat alle kanten op. ,,Mu- op het lijf geschreven. Ik heb tract voor drie jaar om bij ver- rend musicus speelt hij regel-
naar. ,,Ik heb, afgezien van ziek was altijd de constante in daar in Rotterdam echt de tijd schillende scholen muziekles te matig in verschillende gelegen-
mijn studietijd, maar zes maan- mijn leven, drummen en gitaar- van m’n leven gehad.” geven. Aan die periode is net heidscombinaties, hoor je zijn
den in Nederland gewoond, spelen gingen gelijk op. Maar Na het afstuderen in 2011 een einde gekomen, maar ik gitaarpartijen voorbijkomen in
mijn ouders kwamen daar te- het ging verder dan dat: ik heb gaat Robin als gitaardocent aan leerde er veel, ook over mezelf. verschillende plaatopnames en
altijd getwijfeld of ik kunstenaar de slag in de regio Rotterdam. Ik begon tijdens die lessen weer speelt hij rock met oude vrien-
wilde worden of musicus. Ik den in de band Black Sheep.
tekende ook veel, later was ik Het geeft Robin de vrijheid om
ook bezig met houtbewerking, zijn verschillende passies de
ringen maken, Bonsaiboompjes vrije loop te laten. ,,Ik ben hele-
en het bestuderen van de Japan- maal idolaat van Bach, maar
se cultuur. Maar ik heb ook ook van mijn Bonsaiboompjes
periodes gekend dat ik bijna en Japanse films: dat kan ik
verslaafd was aan schaken en naast muziek gewoon allemaal
later tennis. Dan deed ik letter- volop aandacht geven. Naast
lijk niets anders dan dat, dagen muziek natuurlijk: elke genre
achtereen. Mijn moeder vertel- kent z’n genialiteit, het geeft me
de me dat wel eens: ik kon heel enorm veel voldoening om daar
goed op mezelf zijn, ik creëerde helemaal in te duiken. Als gita-
een hele wereld om me heen. rist, maar zeker ook als drum-
Ook al studeert Robin af als Dan liep ik in de tuin rond en mer, die kant ga ik meer laten
gitarist, hij heeft evenveel affini- zong ik wat, volledig tevreden zien. En wat het me brengt?
teit met drummen: ,,Daar wil ik met mezelf. Eigenlijk heb ik dat Als tiener is Robin compleet idolaat van Nirvana en Metallica, op Geen idee, maar ik stop het
meer van laten zien.” nog steeds: de wereld is zó zijn twaalfde begint hij in verschillende rockformaties mee te allemaal in mijn bagage, men-
FOTO ROBIN REIJNAERT mooi, als je alleen maar met spelen. FOTO ROBIN REIJNAERT sen gaan het later wel merken.”