Page 39 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 39
พระธรรมที่สวดนั้น เป็นธรรมชั้นสูง สอนให้ผู้ฟังเกิดความสังเวช
สลดจิต ตรึกถึงสภาวธรรม อันเป็นชีวิตของตน เทียบกับซากศพ อันมีความ
เปลี่ยนแปลงอยู่ทุกระยะ ทุกขณะ
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องของสังขาร อันสังขารนั้นตกอยู่ใน
สามัญญลักษณะ คือไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เป็นที่รวมของกองทุกข์
ด้วย สร้างความทุกข์ขึ้นอีกด้วยถ้าบุคคลหลงอยู่ในกามสุข
พระพุทธเจ้าทรงสอนให้พิจารณาเห็นสภาวะอันเป็นจริง ถ้าไม่หาทาง
เพื่อพ้นทุกข์ก็ต้องจมอยู่ในกองทุกข์อย่างนั้น เวียนว่ายตายเกิดไม่มีสุดสิ้น
จงตรึกดูว่าความทุกข์นั้นเป็นอย่างไร มันมีประจําชีวิตร่างกาย หลบไม่ได้
หลีกไม่พ้น
พระพุทธเจ้าตรัสว่า ทุกข์เป็นปริญเญยยธรรม คือเป็นธรรมที่ควร
กําหนดรู้เท่านั้น
ทรงสอนว่าทุกข์เกิดขึ้นเพราะเหตุ ไม่มีเหตุไม่มีอะไรเกิด ทุกข์จะ
เกิดเพราะความปรารถนาในกามสุข คือสุขเกิดแต่ความปรารถนาความใคร่
ความไม่ชอบใจ คือปรารถนาอยากได้ ปรารถนาอยากมีอยากเป็น ไม่อยาก
เป็น ไม่อยากมี ทั้ง ๓ ประการนี้นําทุกข์มาสุมไว้ที่บุคคล
ภาพพระโมคคัลลานะ หรือพระมาลัยกําลังสนทนาธรรมกับเทพบุตร
เทพธิดา ณ ดาวดึงส์พิภพ
13
จรัมบุญ
