Page 4 - Khubaboonchum
P. 4
ธรรมนุสรณ์ พระครูบาเจ้าบุญชุ่ม ญาณสํวโร ๕ มกราคม ๒๕๖๒
ในโลกจักรวาลนี้... ไม่มีอะไรเป็นแก่น
สำรทุกสิ่งทั้งปวงเกิดดับ ตำมเหตุปัจจัยไหลไป
ผ่ำนมำและผ่ำนไป ไม่มีอะไรเหลืออยู่ไม่ควรไปยึด
มั่นถือมั่นด้วยสิ่งใด ทั้งโลกนี้และโลกหน้ำจงตั้งจิต
อุทิศชีวิตที่เหลืออยู่น้อยนี้ ถวำยเป็นพุทธบูชำ
น้อมจิตภำวนำให้รู้แจ้งในรูปนำมและสังขำรอัน
ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตำ ไม่ใช่ตัวตนเรำเขำ ธรรมะทุกอย่ำงรวมอยู่ที่จิตดวงเดียว เมื่อจิตรู้ จิต
อะไร รู้แจ้งด้วยปัญญำตำมควำมจริงว่ำทุกสิ่งทุก ตื่น จิตเบิกบำนอย่ำงยิ่งแล้วย่อมพ้นจำกควำม
อย่ำงในโลกนี้สักแต่ว่ำเป็นธำตุเท่ำนั้น ทุกข์ กำรบ�ำเพ็ญธรรมปฏิบัติธรรมนี้ไม่ได้หวังเพื่อ
อะไร เป็นอะไรสักอย่ำง แต่เป็นไปเพื่อควำมอยู่
ในโลกนี้มีแต่ทุกข์ เท่ำนั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์ เย็นเป็นสุขในชีวิตประจ�ำวัน เพื่อควำมหมดห่วง
เท่ำนั้นที่ตั้งอยู่ทุกข์เท่ำนั้นที่ดับไป นอกจำกทุกข์ หมดอำลัยในโลกทั้งสำมเพื่อนิพพำนเท่ำนั้นขอให้
แล้วไม่มีอะไร พระพุทธเจ้ำตรัสสอนว่ำ ทุกคนตั้งใจจริงท�ำจริง ปฏิบัติจริงต่อธรรมะ อย่ำ
ท้อถอย เอำชีวิตเป็นเดิมพันถึงจะตำยด้วยกำร
ทุกข์ ควรก�ำหนดรู้ ปฏิบัติธรรม ก็ยอมให้มีก�ำลังใจเข้มแข็งและท�ำจิต
สมุทัย เหตุให้เกิดทุกข์ควรประหำร ให้อ่อนโยนอ่อนน้อมถ่อมตนอย่ำคิดว่ำเรำเป็นคน
นิโรธ ควรท�ำให้แจ้ง ส�ำคัญให้ท�ำตนแบบปกติธรรมดำๆ นี้แหละดีที่สุด
มรรค ควรเจริญภำวนำให้เกิด เมื่อเรำคิดว่ำเรำเป็นคนส�ำคัญแล้ว เมื่อผู้อื่นไม่ให้
รำคำเรำไม่นับถือ ให้ควำมส�ำคัญเรำแล้ว
4 5
