Page 34 - E-book 98 ปีศรีโลหะฯ
P. 34
หนี้ชีวิตของลูกชาวไร่
พ.อ.วิเชียร ถิ่นวัฒนากูล ศล.๑๓
๕๐ปี ที่จากบ้านนี้ไปพร้อมพลังสติปัญญาที่ได้รับ ลูกชาวไร่คนหนึ่งสามารถ
น าพาชีวิตไปเผชิญกับโลกกว้างอย่างอาจหาญและมั่นใจ จนเวลาล่วงเลยมายาวนานจากเด็ก
น้อยนักเรียน กจ ๒๕ กลายเป็นผู้สูงวัยที่มีคุณภาพความจ าเหตุการณ์เฉพาะหน้าลดลงชนิด
ที่ว่า วางปุ๊ปลืมปั๊บ แต่น่าประหลาดใจที่ความจ าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อครึ่งศตวรรษที่
แล้วยังคงชัดเจนแจ่มใสเหมือนพึ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ผมอยากเชิญชวนพี่ๆเพื่อนๆช่วยกัน
ทบทวนเหตุการณ์เหล่านั้น ส่วนรุ่นน้องรุ่นหลังๆก็จะได้จินตนาการถึงอดีตอันยาวนานของ
บ้าน ศล. ของเรา
๒๕๐๖ เด็กชายลูกชาวไร่จากข้างทางรถไฟหน้าสถานีรถไฟทุ่งทองก็ตาม
พี่ชายที่เข้าชั้น ป.๑ มาเข้าเรียนชั้นเด็กเล็ก “โรงเรียนวัดศรีโลหะราษฎร์บ ารุง” จากการที่
การเดินทางจากบ้านมาโรงเรียนมีตั้งแต่การเดิน นั่งรถรับส่งนักเรียน จนถึงขี่จักรยานท าให้
ภาพของสภาพเส้นทาง ที่ตั้งบ้านเรือน ร้านค้า ชุมชนต่างๆเป็นภาพที่ยังจ าติดตา แม้แต่ต้น
ปีบหน้าอ าเภอ ต้นอินจันหน้าคอกแพะปากซอยไปรษณีย์ พอเข้าซอยวัดศรีโลหะฯ ซ้ายมือ
เป็นห้องแถวไม่กี่ห้อง ต่อจากนั้นก็เป็นโรงงานไม้รวก แล้วก็โรงฆ่าสัตว์ตรงโค้งต้นโพธิ์ ส่วน
ขวามือเป็นบ้านศึกษาธิการแล้วก็เป็นร้านค้าอีกร้านหนึ่ง พอเลยโค้งต้นโพธิ์มาซ้ายมือมีบ้าน
อีกหลังเดียว ขวามือจนติดแม่น้ าเป็นที่ว่างคล้ายกับเคยเป็นบริเวณที่ตั้งหน่วยงานราชการมา
ก่อน มีบ้านครูสุมาลี ไก่แก้ว อยู่หลังเดียว
ทางเข้าโรงเรียนจะอยู่ทางทิศตะวันตกด้านที่ติดกับเขตวัด (ที่เดียวกับปัจจุบัน)
พอเข้าประตูซ้ายมือเป็นบ้านพักครู ๑ หรือ ๒ หลัง มีสนามเด็กเล่นเล็กๆอยู่ตรงนี้ ขวามือ
ตามแนวรั้วทิศตะวันตกตามแนวถนนที่คั่นระหว่างวัดกับโรงเรียนเป็นบ้านพักครูเขียว
เบญพาดซึ่งมีรถโฟล์คตู้ รับ-ส่ง นักเรียนของโรงเรียนจอดอยู่ ถัดไปตามแนวรั้วเป็นโรงครัว
และหอถังน้ าติดกับโรงครัวคืออาคารโรงอาหารซึ่งหออาคารทางด้านทิศใต้เป็นเวทีที่ยกพื้นขึ้น
และห้องหลังเวทีแห่งนี้นี่เองที่เป็นห้องเรียนห้องแรกในชีวิตคือห้องเรียนชั้นเด็กเล็กที่มีครูวัน
เพ็ญ เชาว์ดี เป็นครูประจ าชั้น
ชมรมศิษย์เก่า ครู ผู้ปกครอง โรงเรียนวัดศรีโลหะราษฎร์บ ารุง 32
