Page 32 - สังคมศึกษาสค21001.indd
P. 32

26



                       1. ยุคกอนประวัติศาสตร และยุคโบราณ  ยุคนี้เริ่มจากการรวบรวมชนเผาเล็กๆ ขึ้นมา
               เปนจักรวรรดิ และปกครองโดยใชระบบของจีนที่เรียกวา ริทสึเรียว แตเกิดมีความขัดแยงขึ้นมา

               จนลุกลามออกไปหัวเมืองที่อยูหางไกลแยกตัวจากรัฐบาลกลาง และกอตั้งเปนกลุมทหารกลุม
               ตางๆ

                              สมัยโจมน เชื่อกันวาชนชาติญี่ปุน และตนกําเนิดของภาษาญี่ปุนไดเกิดขึ้นมาใน

               สมัยโจมนกลาวกันวา ผูคนในยุคนั้นจะขุดหลุมเปนบาน ยังชีพโดยการลาสัตว จับปลาหาอาหาร
               อีกทั้งไมมีความจนความรวยความเหลื่อมล้ําในสังคม

                              สมัยยะโยะอิ  การปลูกขาวกับวิทยาการการใชเครื่องใชโลหะไดถูกนําเขามาทาง
               ตอนเหนือของคิวชู โดยผานคาบสมุทรเกาหลี สิ่งเหลานี้นํามาซึ่งความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญใน

               สังคม เชน การเพิ่มผลผลิต ความแตกตางความรวยความจน การแบงชนชั้น การปรับกลุม
               ชาวนาใหเปนกลุมนักปกครอง เปนตน

                              สมัยนะระ บานเมืองเจริญรุงเรืองดวยหลักกฎหมาย และจริยธรรม ไดยายเมือง
               หลวงมาที่เฮโจเคียว และมีการยายเมืองหลวงอีกครั้งในสมัยเฮอัน ไปที่ เฮอันเคียว หรือเมือง

               เกียวโตในปจจุบัน
                       2. ยุคกลาง  เปนยุคที่ชนชั้นปกครอง ราชวงศและเชื้อพระวงศหมดอํานาจลง

               การปกครองตกไปอยูกับชนชั้นนักรบซึ่งเปนผูสรางระบบศักดินาตอไป

                       3. สมัยกลางใหม เปนยุคที่โชกุนและไดเมียว มีอํานาจปกครองสิทธิขาดเหนือที่ดินและ
               ประชาชนอันเรียกวา การปกครองแบบ บะคุฮัง ซึ่งระบบนี้พึ่งพาเศรษฐกิจอันมาจากผลผลิต

               ทางการเกษตร
                              สมัยเอะโดะโทะคุงะวะ อิเอะยะสุ ไดรวบอํานาจและตั้งรัฐบาลโชกุนขึ้นที่

               เอะโดะ (ปจจุบันคือโตเกียว) หลังจากนั้นการปกครองทั้งหลายก็ตกอยูในอํานาจของตระกูลโทะ
               คุงะวะ รัฐบาลโทะคุงะวะไดลิดรอนอํานาจจากจักรพรรดิ เชื้อพระวงศ และพระสงฆจนหมดสิ้น

               ยุคนี้เปนยุคที่วัฒนธรรมของราษฎรสามัญเจริญจนถึงที่สุด มีศูนยกลางอยูที่เมืองใหญ ๆ อยาง
               เกียวโต โอซากา เอกลักษณคือละครหุน ละครคะบุขิและหัตถกรรมตางๆ ตอมาศูนยกลางของ

               วัฒนธรรมไดยายไปอยูเอะโดะ เปนยุคของวัฒนธรรม คะเซ (Kasei) ซึ่งเปนวัฒนธรรมของชน
               ชาวเมือง การศึกษาและวิชาการก็เจริญรุงเรือง มีการเปดโรงเรียนตามหัวเมืองตางๆ

               เพื่อลูกหลานของชนชั้นนักรบ ราษฎรสามัญเองก็นิยมสงลูกหลานไปศึกษาวิชาตางๆ ที่วัด

                       4. สมัยใหม - สมัยปจจุบัน ญี่ปุนใชเวลาหลังจากเปดประเทศเมื่อกลางศตวรรษที่ 19
               เพียงครึ่งศตวรรษ ก็เขาสูความเจริญเทียบเทาตะวันตก

                              สมัยเมจิ เพื่อพัฒนาประเทศใหเทาเทียมกับอารยประเทศทางตะวันตก รัฐบาล
               ไดกําหนดนโยบายหลักไว 3 ประการ คือ ร่ํารวย เขมแข็ง สรางเสริมอุตสาหกรรม อารยธรรม

               ทันสมัยใหม และไดปฏิบัติตามนโยบายเหลานี้ วัฒนธรรมสมัยเมจินั้นเปนวัฒนธรรมที่หลอม
               รวมวัฒนธรรมพื้นเมืองของญี่ปุนกับวัฒนธรรมตะวันตกซึ่งขัดกันใหเขากันไป




             32   สังคมศึกษา ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น  :  (สค21001)
                  ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37