Page 140 - Ebook
P. 140
ในที่สุดแล้ว หากเราใช้ทุกเหตุการณ์เหล่านั้นมาน้อมนําพัฒนาจิตใจ ให้สูงยิ่งๆ ข้ึนไปด้วยการเห็นอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา คือความท่ีไม่เอาตัวเรา เข้าไปตัดสิน ยึดมั่นในส่ิงน้ันๆ หากเราจะหล่อเล้ียงความเมตตา กรุณาให้คงอยู่ เสมออย่างเป็นปกติ ท้ังแก่ผู้ที่เห็นผิด กระทําในสิ่งที่ไม่ดี และผู้ที่ตกเป็นเหย่ือ ของการกระทํานั้น แล้วมองทุกสถานการณ์ด้วยจิตใจที่เป็นกลาง เพราะทุกสิ่ง มีชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องสัมพันธ์ทั้งในด้านดี ไม่ดี หรือเฉยๆ เป็น ธรรมดาแลว้แตก่ารสรา้งและการกระทาํรว่มกนัมาของคนในทนี่ั้นๆซงึ่จะตอ้ง รับผลแห่งการกระทําน้ันๆ ด้วยตนเองทั้งสิ้น
ผมู้ ปี ญั ญา จงึ ใชท้ กุ โอกาสแหง่ ชวี ติ นอ้ มนาํ ทกุ คาํ สอนไมว่ า่ มาจากทใี่ ดๆ จากส่ิงสมมติแห่งคําว่า ศาสนาไหนๆ ก็ตาม มาประยุกต์ประพฤติ ปฏิบัติ ในแบบของตน เพื่อพัฒนาจิตใจให้เข้าถึงหลักธรรมซ่ึงเป็นแก่นแห่งคําสอนนั้นๆ จนสามารถปล่อยวาง หลักคําสอน แต่ยังคงประพฤติตามหลักคําสอนเหล่าน้ัน อย่างอิสระสงบเย็นร้คูณุค่าของทุกส่ิงท่ีบริโภคดื่มกนิแตพ่อดดีว้ยความเคารพ ไม่มีเจตนาเบียดเบียนท้ังตนเองและผู้อื่น สามารถประกอบด้วยเมตตา กรุณา ต่อทุกสรรพชีวิตอย่างไม่มีที่สุดที่ประมาณ นั่นอาจเป็นการสละชีวิตเพื่อรักษา ธรรมเป็นแท้
พลีชีพตน คือละวํางควํามยึดติดในตัวตน เพื่อปฏิบัติให้เป็นอิสระจํากกิเลสท้ังปวง คือ ส่ิงยิ่งใหญ่ท่ีสุด สุขสงบไม่ปรํากฏในจิตที่เบียดเบียน หํากคิดว่ําโลกนี้ไร้สงบ และจะสงบในโลกหน้ําจริงหรือ?
128 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
