Page 98 - Ebook
P. 98
เราพูดจาดีกับทุกชีวิต ไม่เลย เราไม่เคยสามารถมั่นใจได้จริงๆ ตราบใดท่ีเรา ยังเป็นปุถุชน เราร้ายกับตัวเองและผู้อ่ืน เราแบ่งแยก แบ่งพรรค แบ่งพวก เราไม่ยินดีกับความสุขของคนท่ีเราไม่ชอบ เราเคยสาปแช่งคนที่เราไม่พอใจในใจ เราเคยดูถูก เกลียดชัง รังเกียจในหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่าง หลายๆ ชีิวิต แล้ว วนั ทผี่ ลเหลา่ นนั้ กาํ ลงั ปรากฏขนึ้ กบั เรา เรากลบั คดิ วา่ ทาํ ไมตอ้ งเกดิ ขนึ้ กบั เรา???
เมอื่ ใดทเ่ี รายงั ไมม่ สี ตสิ มั ปชญั ญะทสี่ มบรณู ์ เรายอ่ มพดู คดิ กระทาํ ผดิ ได้เสมอแบบท่ีเราไม่รู้ตัวและอาจคิดว่าถูก สะใจ สนุกในเวลาน้ัน และเราส่ังสม มาเรอื่ ยๆ เมอ่ื วนั หนง่ึ ผลแหง่ การกระทาํ ทไ่ี มด่ สี ง่ ผล อาจในขณะทเี่ ราเปลย่ี นแปลง แล้วหรือกําลังทําดีอยู่ก็ได้ การที่เราคิด พูด กระทําไม่ดี เราได้ชื่อว่าประมาท ศีลบกพร่อง วันนี้ขณะท่ีเราทําดี แต่ยังมีคนใส่ร้าย ว่าร้าย จ้องทําร้าย อิจฉา คงไม่ใช่เรื่องแปลก หน้าที่ของเรา เพียงแค่ สงบ อโหสิกรรม เมตตากรุณาต่อเขา เป็นปกติ เราได้ตัดกรรมที่เกิดข้ีนทันที แม้เขายังคงทําในส่ิงที่ไม่ดีเหล่าน้ันอยู่ แม้เขาจะพาดพิงถึงเรา แต่เราจะไม่มีกรรมร่วมกับเขาอีกต่อไป เขาสร้างกรรม ไม่ดี ผลเหล่าน้ันย่อมเกิดแก่ตัวเขาเอง เพราะคนที่คิดไม่ดี เรื่องคนอ่ืน คนนั้น ย่อมทุกข์เสมอ ไม่ใช่หน้าที่ของผู้มีปัญญาจะไปตัดสินใคร วิจารณ์ใคร ว่าดีหรือ ไม่ดี บนโลกใบน้ี สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม รวมท้ังตัวเรา
สดุ ทา้ ยแลว้ เราตอ้ งหมนั่ พจิ ารณา ไตรต่ รองใครค่ รวญทกุ วนั สมา่ํ เสมอวา่ ไม่มีอะไรเป็นของเรา แม้แต่ร่างกายนี้ที่จะอยู่ยั่งยืนแน่นอนเป็นเช่นน้ันตลอดไป ทุกส่ิงเกิดขึ้น ต้ังอยู่ และดับไป ไม่มีใคร สิ่งใดหลีกหนีพ้น ทําหน้าที่เพ่ือหน้าที่ จดจ่ออยู่กับส่ิงที่ทํา ไม่เอาจิตใจไปเกี่ยวข้องกับบุคคล สัตว์ ส่ิงของแม้แต่ สมมติว่าญาติ แต่จะอยู่ด้วยความเมตตา กรุณา ต่อกัน และแผ่กระจายไปยัง ทุกสรรพชีวิต ช่วยกันนําพาไปสู่หนทางแห่งการดับทุกข์ ผู้ใดสามารถกระทํา และระลึกรู้ ตระหนักรู้เช่นนั้น ได้ช่ือว่าเป็นผู้มีปัญญา ผู้รู้ และโชคดีอย่างแท้จริง ไม่จําเป็นว่า จะเริ่มต้นชีวิตมาจากจุดใด
วํางใจถูก สะกด คําว่ํา ทุกข์ ไม่เป็น
86 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
