Page 100 - Ebook
P. 100
ความใคร่ ความหลงใหล เพลิดเพลิน เรากําลังเหมือนผู้ป่วย ที่ไม่รู้ว่าตนเอง กําลังป่วย ทําให้ยากที่จะเยียวยา รักษา เพราะเราไม่รู้ว่า เรากําลังป่วย และ เราก็สามารถทําร้าย ทําลายตัวเองเมื่อไม่สําเร็จตามใจอยาก ตามใจความหลง
ความดีงามที่จางหายไป
ในอดีตประเทศไทยมิได้เจริญทางวัตถุเช่นชาวตะวันตก ทําให้ดูล้าสมัย ตามสงั คมสมมติ จนเราพยายามทกี่ า้ วใหท้ นั เขา ณ วนั นเี้ รามที กุ อยา่ งเหมอื นเขา อาจมากกว่าเขาเสียด้วยซํ้าแม้เราไม่ได้ผลิตเองเพราะเรายอมเป็นหนี้เพื่อซื้อ เปน็ เจา้ ของสงิ่ อาํ นวยความสะดวกแพงๆ เหลา่ นนั้ และความเสอ่ื มทางสภาพจติ ใจ เหมือนเราจะลํ้าหน้าเขาเช่นกัน เราสูญเสียรอยยิ้มที่งดงาม เราเห็นแก่ตัวมากข้ึน เรามีเวลาให้กับครอบครัวน้อยลง ความสัมพันธ์ในทุกระบบช้ันไม่สามัคคี เห็นอกเห็นใจเพิ่มมากขึ้น ขาดความเคารพซ่ึงกันและกันอย่างแท้จริง ทําเพียง เพื่อความอยู่รอดแต่ไร้ซึ่งความจริงใจ เราไม่เคารพร่างกายตนเองมากขึ้น ใช้ร่างกายเพียงเพื่อสนองกิเลส ตัณหา
ชาวตะวันตกกลับมาสนใจในส่ิงท่ีเราเคยมีแต่ละเลย เขาเร่ิมเรียนรู้ ท่ีจะใจกว้าง แบ่งปัน หันกลับมาพึ่ง หาความสุขสงบในตน ฝึกตน ปฏิบัติตน เพ่ือช่วยดับทุกข์ท่ีแท้ในใจตน ชาวตะวันตกที่เคยประทับใจหลายส่ิง หลายอย่าง ที่งดงามของคนไทยที่พวกเขาไม่มี ค่อยๆ หมดไปถ้าเรายังไม่เห็นคุณค่าดีงาม ที่เคยมี เพราะเรากําลังมีเหมือนท่ีเขามี แต่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ เขาต้องการ ความแตกตา่ งทงี่ ดงามจากขา้ งใน ทเี่ ราคอ่ ยๆ หมดไป รวมทง้ั ธรรมชาตทิ บ่ี รสิ ทุ ธ์ิ ท่ีถูกทําลายอย่างรวดเร็วและน่ากลัว เขาจะจดจําเมืองไทยในอดีตและเขา อยากเห็น สัมผัสเช่นนั้นอีกเช่นกัน แต่เหมือนจะไม่สามารถเป็นไปได้อีกต่อไป
สูญเสียจิตใจที่สงบ งดงําม คือควํามสูญเสียทุกอย่ํางของชีวิต
88 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
