Page 5 - PORTFOLIO_Petalidou_Lena

00
RE SEARCH THE SIS

“Το συναισθηµατικό µας περιβάλλον είναι φτωχό και επικίνδυνο.

Το καλλιτεχνικό έργο δεν µπορεί να το αλλάξει, αλλά µπορεί να το µεταγράψει.
Μπορεί επίσης να δηλώσει µια άποψη,
για την οποία δεν ερωτόµαστε ποτέ.”
“Our emotional environment is poor and dangerous.
Artistic work can’t change it, but it can transcribe it.

It can also give an opinion, which we are never asked for.” [1]

Η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται This essay constitutes an approach to installation art
την τέχνη της εγκατάστασης (installation art), through the consideration of sociopolitical, timing and spatial matters
ως προς το κοινωνικoπολιτικό, χρονικό και χωρικό πλαίσιο, that define the objective of installations
το οποίο ορίζει τις συνθήκες της υιοθέτησης των εγκαταστάσεων as an artistic practice and, deductively,
ως καλλιτεχνικής πρακτικής και, επαγωγικά, the way they emerged and were gradually acknowledged
την σταδιακή αναγνώριση και καθιέρωσή τους ως είδος στη σύγχρονη τέχνη. as a new genre in contemporary art.
Αφορμή, αλλά και κίνητρο για την εν λόγω έρευνα, αποτέλεσε το γεγονός ότι, The reason, as well as the motive, for conducting this specific research,
αφενός παρατηρείται μια αυξανόμενη ροπή έκφρασης των σύγχρονων καλλιτεχνών both rely on the facts that, on the one hand,
μέσω των εγκαταστάσεων, αφετέρου δε, there is an increasing tendency among contemporary artists
το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η ίδια η φύση τους, to express themselves through installations, on the other hand,
η οποία, με την κατασκευή βιωματικών καταστάσεων και εμπειριών, their very nature that, by implementing new environments and
"αποποιείται" τους συμβατικούς τρόπους προσέγγισης της τέχνης και πραγματώνει experiences, deviates from the conventional approach towards art
μια άμεση σύζευξη με την κοινωνική πραγματικότητα. and establishes a direct junction with people's realities.

Ως εκ τούτου, η έρευνα επικεντρώνεται As a result, the research focuses on revealing the real meaning,
στο νόημα πίσω από το θέαμα, υπό την έννοια ότι, rather than commenting on the figure of things,
επιχειρείται μια ανάλυση του ιδεολογικού (context) analyzing, thus, the concept and the context
και εννοιολογικού (concept) πεδίου των εγκαταστάσεων. that specify the creation of installations.
Μέσω αυτής της οπτικής, επιδιώκεται, εν συνεχεία, να αποτυπωθεί το γεγονός ότι, This manifestation, lead respectively to the conclusion that
το εν λόγω είδος τέχνης, μέσω της ιδιομορφίας της εμπλοκής θεατή-έργου this genre survived over time due to the feature of interaction
και του πλουραλισμού των μέσων που μετέρχεται, between the viewer and the work of art, as well as,
καθίσταται διαχρονικά επίκαιρο. the vast range of means and media that may be employed.
Υπογραμμίζεται έτσι, ο τρόπος συνύφανσής του Moreover, it is underlined that this genre cannot be outdated,
με διαφορετικές οπτικές και πτυχές της καθημερινότητας, since it reflects many aspects of everyday life,
χάριν της δυνατότητας που παρέχει για τη μετάδοση μηνυμάτων, by putting a variety of issues and incidents into consideration
εν είδει προβληματισμού, and highlighting a considerable amount of questions,
και την ανάδειξη ζητημάτων που αφορούν το σύγχρονο στοχασμό και recalling historical and cultural memories or raising subjects,
''ιντριγκάρουν'' την ιστορική και πολιτιστική μνήμη. that contemporary thought is preoccupied with.

Εν τέλει, λοιπόν, αποκαλύπτεται και το σημείο σύγκλισης Finally, in examining all these points of view and,
όλων των θεωρητικών κατασκευών γύρω από το θέμα, more specifically, the way they overlap,
που στοιχειοθετούν και τον ουσιαστικό σκοπό• lies the substantial cause of reviewing this genre•
να καταγραφεί η βαθιά πολιτικοποιημένη σκέψη και πράξη to recite, namely, the politicized and radical thoughts and acts,
των καλλιτεχνών και μη, η οποία πραγματώνεται generated not exclusively by artists,
μέσω των εγκαταστάσεων. illustrated diversely via installation art.

[1] Απόσπασμα από το έργο “Requiem for Jean Charles de Menezes” της Claire Fontaine, Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης, 2011
Claire Fontaine, extract from the work “Requiem for Jean Charles de Menezes”, Istanbul Biennale, 2011