Page 241 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 241

้ำ
                                                                      ั
              มาก ๆ เหมือนใครเอาอะไรมาทุบในหน้าอกเลย ว่าอย่างนน มีหลาย
                   ี
              ช้่วงท่โยมพ่อถ้ึงกับต้องเข้าอยู่ในห้องไอซึ่ียู และต้องนอนอยู่เป็นประจา
                                                                               �
                                                ู
                                                 ่
                                       ็
                                           ั
                                                 ี
                                                                        ู
                                                                           ั
                                                                   ั
                                                   ั
                                                             ิ
              ระยะยาว ส่วนเราเองกไปพกอย่ทวดป่ามหาวทยาลยอย่หลงเขต
                                      ึ
                                                                             ี
                                                                               ั
              มหาวิทยาลัยขอนแก่น ซึ่่งเป็นวัดสาขาของหลวงปู่ศรี มหาวีโร ท่น่น
              เรารู้จักมักคุ้นกันกับท่านอาจารย์มานะ ศิษย์องค์สาคัญของหลวงปู่
                                                                �
                                                                           ้ำ
                                                            �
              ศรี มหาวีโร ท่านอาจารย์มานะ ท่านมาอยู่ประจาที่นั่นในระยะนันด้วย
              พอเราฉันเช้้าเสร็จก็เดินจากวัดไปเยยมและเฝ้าโยมพ่อทโรงพยาบาล
                                                                     ี
                                                                     ่
                                                 ่
                                                 ี
                               ู
                               ่
                                                          ่
                                                   ่
                           ่
              ศรีนครินทร์ซึ่งอยไม่ไกลกันนัก ไปอยเป็นเพอนโยมพ่อ พูดคุยดูแล
                           ึ
                                                          ื
                                                   ู
              ยามท่านเจ็บป่วย เม่อถ้ึงตอนเย็นจึงลากลับไปพักท่วัดป่ามหาวิทยาลัย
                                  ื
                                                               ี
              ช้่วงหลัง ๆ โยมพ่อต้องอยู่โรงพยาบาลนานอยู่นะ ต้องเข้าห้องไอซึ่ีย
                                                                                ู
              ก็หลายที บางครั้ำงบางโอกาสเราก็ไดพูดคุยธรรมะ ให้สติ ให้แนวความ
                                                ้
              คิดความเห็นต่าง ๆ
                    โยมพ่อท่านเป็นคนสนใจธรรมะ สมาธิของท่านดีพอสมควร
                                                                     �
                                                                   ็
                                         ื
                                         ่
              บางทีท่านก็เล่าให้ฟังว่า เมอท่านอ่านหนังสืออยู่ท่านกกาหนดดูแล้ว
              จิตมันก็นิ่งไปเลย บางทีก็นิ่งคาหนังสือนั่นเลยท่านว่าอย่างนั้น พอมา
                                                     ิ
              ในระยะหลังหมอเขาต้องให้ยาละลายล่มเลือด ยาตัวน้ำนมันไปกัด
                                                                      ั
              กระเพาะ เส้นเลือดใหญ่ในกระเพาะขาดทะลถ้่ายออกมาเป็นเลือด
                                                           ุ
              โกร๊กเลย หมอเขาก็แก้ไข บางทีก็ดีขึ้ำน บางครังก็ทรงอยู่ เทียวทรงเทียว
                                                         ้ำ
                                                        ึ
              ทรุดอยู่อย่างน ต่อจากนนมาอีกระยะหน่งก็สุดความสามารถ้ของ
                                       ้ำ
                             ี
                             ้ำ
                                       ั
                                                                    ี
              หมอแล้ว ในท่สุดโยมพ่อก็เสียช้ีวิตลงโดยอาการสงบท่โรงพยาบาล
                             ี
              ศรีนครินทร์ เราและญาติพ่น้องรับศพโยมพ่อกลับไปต้ำงบ�าเพ็ญ
                                                                       ั
                                           ี
                                                                             ี
                                                                      ื
              บุญกุศลท่บ้านในจังหวัดกาฬสินธุ์ โยมพ่อเสียชีวิตเม่อวันท่ ๒
                        ี
              กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๓๖ อายุ ๙๑ ปี
                                                  ์
                                           ี
                    โยมพ่อเป็นครูมานาน มลูกศิษยลูกหาแทบว่าจะทั้ำงเมืองกาฬสินธุ์
                ี
                 ้
                                                                                ์
              มผคนมาร่วมไว้อาลัยมากมาย เราไดมีโอกาสนิมนต์ครูบาอาจารย
                 ู
                                                    ้
                                                                       l
                                                      ความเปนมาของเรา   227
                                                            ็
   236   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246