Page 237 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 237

้ำ
                                                                 ี
                                                        ื
              ครบครัน ไม่ใช้่อย่างนันดอก มันต้องมีเพ่อนบ้านท่ดี มีบรรยากาศ
                                                                ื
                ี
                                                     ื
                                          ี
                        ี
              ท่ดีด้วย น่พูดถ้ึงว่าเราไปอยู่ท่ไหนก็เจอเร่องเหม็น เม่อแรกเราไปเรียน
              หนังสืออยู่กรุงเทพฯ น่นก็เหมือนกัน โยมพ่อขนไม้อุปกรณ์จากอีสาน
                                    ั
                                                            ื
              ลงไปปลูกบ้านท่บางนาให้พวกเราได้พักอยู่เพ่อเรียนหนังสือจะได้
                              ี
              ไม่ต้องเสียค่าเช้่าบ้าน ไปอยู่ก็เจอปัญหาส้วมแตกส้วมพังของบ้าน
              ตนเองต้องต่อสู้กันเร่องส้วมเร่องเหม็นมาตลอด บางสมัยเรามีอันต้อง
                                  ื
                                           ื
                                                                    ั
              ได้ย้ายไปเช้่าบ้านอยู่ฝั่งธนบุรีก็ไปเจอไอ้ส้วมท่บ้านเช้่าน่นไม่สมบูรณ์
                                                           ี
                                     ิ
                                                                           ั
              อีก หัวส้วมมันร้าว กล่นเหม็นโช้ยมาให้ต้องได้อดทนจนกระท่งต้อง
                                                           ึ
              ย้ายหนี ในเวลาต่อมาเราบวช้เป็นพระแล้ว ข้ำนเหนือมาอยู่ฝาง อยู่
                                                         ี
                                                                ั
              ในป่าแท้ ๆ ส้วมท่ทางสถ้านีฯ เขาท�าไว้ให้ท่ศาลาน่น เวลาเขาใช้้รถ้
                                ี
                                                                       �
              แทร็กเตอร์ทะลายหินลงมาให้เป็นพนราบ คนขับไม่รู้ไปทาอีท่าไหน
                                                 ้ำ
                                                 ื
              รถ้แทรกเตอร์คงจะไปเหยียบฝาถ้ังส้วมแตกพังยุบลงไป ดินหินก็เข้า
              ไปอุดถ้ังส้วมจนเกือบเต็ม พวกเราไปอยู่ไม่ทันไรเข้าส้วมถ้่ายก็ล้าง
                                                    ื
              ไม่ลงเสียแล้ว พระเณรต้องพากันไปร้ำอออกขุดโกยก้อนหินเศษดิน
                                   ู
                                                    �
                                                      ั
                                       ั
                                                           ู
                                                                        ั
                     ั
                ี
                ่
                  ุ
                                                                           ึ
              ทคลกกนเหมนเน่าอย่ในถ้งส้วมออก ทากนอย่ตงนานหลายวนจงแล้ว
                                                            ั
                                                            ้ำ
                           ็
              เร่อง จึงแก้ปัญหาผ่านไป น่จึงว่าสงสัยมันจะเป็นกรรมเก่าของเราเสีย
                                         ี
                ื
              แล้วละท่ต้องไปเจอแต่ของเหม็นของเน่าเร่อยมา
                      ี
                                                      ื
                                     ี
                    ระหว่างท่เราอยู่ท่โป่งน�้าร้อน ประสบการณ์การภาวนาของเรา
                             ี
              เป็นไปได้ด้วยดี ปรากฏสิ่งแปลก ๆ และเกินวิสัยว่าใครจะไปมองเห็น

                                                                                ี
                                   ั
                            ื
              ไปรู้จักหลายเร่อง คร้นจะหาหลักฐานมาอ้างมาบอกกับใครมันก็ไม่ม
              อย่างเช่นว่า เทวดามาช่วยดับไฟ, เทวดามาช่วยรักษาป่วยไข้ บอก
                                                                 ื
              หยูกยาเรา, บางทีบอกเหตุล่วงหน้าก็มีบ่อย และเร่องว่าเราได้นิมิต
                                                                  ็
              ว่าบริเวณแถวน้นเป็นเมองเป็นชมชนโบราณ และเรากคล้าย ๆ ว่าจะม
                             ั
                                             ุ
                                     ื
                                                                                ี
              ส่วนเคยเกิดอยู่ในที่นั่น เหล่านี้ เราจึงได้ความคิดความเห็นว่าเมื่อไป
                 ่
                                                                                ี
              อยในทใด ๆ พึงอย่านึกว่าเราจะไปอยโดดเดยวเดียวดาย อาจจะม
                                                    ่
                                                    ู
                                                          ่
                                                          ี
                     ่
                 ู
                     ี
                                                                       l
                                                      ความเปนมาของเรา   223
                                                            ็
   232   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242