Page 232 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 232
ี
�
เม่ออยู่ท่โป่งนาร้อนเมืองฝาง ดูเหมือนจะเม่อไปอยู่เป็นครงแรก
ื
้ำ
ั
ื
้ำ
ึ
ึ
ี
มีอยู่คราวหน่งซึ่่งเกิดมีเหตุการณ์ท่เราได้รับความรู้ ความเห็น ความ
ั
ั
ึ
้ำ
เข้าใจ สร้างความม่นใจให้แก่เรามากขนในหลายอย่างต่อมา ครงหน่ง
ึ
้ำ
้ำ
ุ
ั
เราภาวนาอยู่ท่กฏิิ จิตใจรวมลงสู่ความสงบ ในนนเราเกิดมองเห็นไป
ี
รอบกฏิิท่วหมด ท้ำงข้างหน้าทงข้างหลังทะลุไปถ้ึงหลังกฏิิ เลยไปนู้น
้ำ
ั
ุ
ุ
ั
ั
ไปกว้างไกลทีเดียว ซึ่่งเป็นความรู้สึกแปลกอยู่ เราก�าหนดจิตอยู่ตรงน้ำ
ึ
ี
เราว่าเราหันหน้าไปทางนี้ำอยู่แท้ ๆ แต่ข้างหลังเราก็มองเห็นหมด ช้ัดเจน
ั
้ำ
ี
ื
ซึ่่งอันนเป็นเร่องหนึ่งท่เกิดความรู้สึกว่าภาพท่เกิดในนิมิตนน มันไม่ได้
้ำ
ึ
ี
ี
กาหนดทิศทางเลย ไม่ใช้่อย่างท่เรามองเห็นด้วยสายตา อะไรต่าง ๆ
�
ี
มันจะมองเห็นท่วไปหมดรอบตัว เป็นอย่างนน….
ั
้ำ
ั
การแก้ไขจิตใจตนเองนี้ดี
มีอันเดียวนี้แหละ
ถ้าแก้ได้แล้วดีเลย
l
218 พระพิชิต ชิตมาโร
