Page 233 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 233
่
“เล่าเรื่องภาวนาถวายหลวงปู”
ู
่
ี
ึ
เราขนมาอยทเมองฝางคราวน โดยมงหวงวาจะเรงความพาก
่
้ำ
่
่
ี
้ำ
ุ
ื
่
ั
ี
ความเพียร สมกับได้มีโอกาสครูบาอาจารย์ท่านอนุญาตให้ไปเท่ยว
ึ
ิ
ิ
่
็
�
ั
ั
ภาวนาแล้ว จงได้ต้ำงใจประพฤตปฏิบตธรรมอย่างเตมกาลง เมือเกด
ิ
ิ
ั
ั
ื
ี
ั
ุ
มเหตการณ์หรอข้อข้องใจสงสยอะไรต่าง ๆ ในการภาวนา เราไม่รู้จก
ครูบาอาจารย์ผู้หลักผู้ใหญ่อยู่ทางแถ้บน้ำก็ต้องได้เขียนจดหมายไป
ี
กราบเรียนหลวงปู่ ถ้ามปัญหาข้อขัดข้องบ้าง เล่าเรื่องความเป็นไป
ในการปฏิิบัติและเหตุการณ์ต่าง ๆ ให้หลวงปู่ฟังบ้าง อย่างเช้่น เร่อง
ื
เทวดามาช้่วยดับไฟ หลวงปู่ท่านก็เมตตาตอบจดหมายกลับมาด้วย
ี
ลายมือของท่านเองว่า “..มันมีหลายสิ่งหลายอย่างท่เราไม่สามารถ้
จะมีเหตุผลรู้ได้เข้าใจ.. การท่คุณไปอยู่อย่างน้ำนก็อาจจะมีเทพเทวดา
ั
ี
เขาเห็นความต้ำงใจดีของคุณ มันก็เป็นไปได้ท้งสองอย่าง.. เป็นไปได้
ั
ั
�
ด้วยอานาจของฌานสมาธินั้นอย่างหนึ่ง.. อีกอย่างหนึ่งก็เป็นเรื่องของ
เทพเทวดา.. เขาอาจจะดูอยู่และเห็นว่าคุณมีความตงใจดี ตงอก
ั
ั
้ำ
้ำ
้ำ
ั
ตงใจประพฤติปฏิิบัติธรรม รักษาธรรมวินัยด้วยดี.. เขาคงจะมาช้่วย..”
้ำ
หลวงปู่ท่านตอบกลับมาอย่างนน
ั
ั
ื
มีอีกคร้ำงหน่ง ระหว่างน้ำนเราต้ำงใจภาวนาท�าความสงบ เม่อจิต
ึ
ั
ั
้ำ
ั
่
สงบเป็นสมาธิแล้วไมทันนานก็เสอม ทงทเราได้พยายามระมัดระวัง
่
ี
ื
่
็
ั
้ำ
ื
่
รักษาอย่างเต็มกำลังมันก็เสอมไปต่อหน้าต่อตากมี.. บางครงทรง
ี
่
ไว้ได้หลายวันแต่แล้วก็เสอมไปในท่สุด เราเทียวภาวนาได้รับความ
ื
ู
่
ื
ู
สงบและเทียวเสอมอยอย่างนประมาณห้าถ้ึงหกครง เราร้สึก
้ำ
ั
่
ี
้ำ
ั
สงสัยว่าท่เราท�าอยู่มันถู้กเร่องอยู่หรือ ท้ำงเราก็ได้พยายามท�า มัน
ี
ื
็
กยังเทียวเป็นเทียวเสอมอย่างนหลายครงหลายคราว ความจริงมัน
ั
่
้ำ
้ำ
ื
ี
น่าจะรักษาไว้ไดบ้างแล้วนนา เราเขียนจดหมายไปกราบเรียนถ้าม
่
ี
้
l
ความเปนมาของเรา 219
็
